Eylül döneminin Milli Eğitim Bakanı Hasan Sağlam tarafından açılan ve çoğalarak ilçelere kadar yayılan "Öğretmenevleri", öğretmenlerimizin dinlenmeleri, eğlenmeleri ve kaynaşmaları için güzel birer mekan olmuşlardı. Tamamı lokal ve lokanta, önemli bir kısmı ayrıca otel hizmeti de vererek çok uygun fiyatlarla öğretmenlerin her türlü sosyal ihtiyacını karşılayabiliyorlardı.
Ancak bu yerlerin kuruluş amaçlarına uygun olarak hizmet verdiklerini ve öğretmenleri memnun ettiklerini söylemek artık mümkün değil. Bazıları dar, bazıları daha geniş ve bahçeli mekanlarda hizmet veren öğretmenevlerinin yemekhaneleri son yıllarda ne yazık ki birer "meyhane" havasına girdi. Buralarda alkollü içkilerin satılıp içilmesine asla karşı değilim. Fakat sadece yemek yemek için gelenlerle alkol almak isteyenlerin aynı salonda ve bitişik masalarda olması, içenleri değilse de içmeyenleri ciddi şekilde rahatsız ediyor. İçenlerle içmeyenlerin masaları ayrılarak aralarına dekoratif bir paravan koymak çok mu zordur?
Bir başka sorun da bugün öğretmenevlerinin önemli bir kısmının "borç batağı"na saplanmış olmasıdır.
Hiçbir ticari amaç gütmemesi ve sadece giderlerini karşılamak için fiyat belirlemesi gereken öğretmenevlerinin pahalı tarifelerine, personelinin bir kısmının maaşlarını devletin ödemesine, Milli Eğitim Bakanlığı'nca ayrıca desteklenmesine ve üyelerinden her ay düzenli aidat toplanmasına rağmen milyarlarca ifade edilen bu borçlar ve zararlar niye acaba?
NACİ AKAY (İstanbul Milli Eğitim Eski Müdürü)