Amy Winehouse üzerine yazamamıştım. Tatildeydim, ayrıca iyi bilip sevdiğim bir şarkıcı değildi. (Şimdiyse tanımaya çalışıyorum)
Ama benim gibi bir ömür boyu, sinemayla ve pop-müzikle yakın bir ilişki kurmuşsanız... Mutsuz star hikayelerini yakından izlemişseniz, Marilyn Monroe'dan Judy Garland'a, James Dean'den Pier Angeli'ye (ki yine trajik biçimde ölen Angeli, James Dean'in belki tek gerçekten sevdiği kadındı) o zamansız ölümlerin acısını hissetmişseniz, Edith Piaf'ın bir trajediler yumağı olan yaşamına tanık olup Elvis, Buddy Holly veya Richie Valens için gözyaşı dökmüşseniz.... Etkilenmemeniz mümkün mü?
Şimdilerde sayıları 40'a ulaştığı söylenen o uğursuz grubu, yani 27 yaşında hayata veda eden 'kaybedenler grubu'nu, Jim Morrison'dan Jimi Hendrix'e, Curt Cobain'den Janis Joplin'e izleyip dinlemiş bir müziksever olarak da, Winehouse olayı beni üzdü.
Elbette üzülmekten çok kızanları da anlıyorum. Dünya üzerinde öylesine büyük trajediler, açlıklar, savaş ve kıyımlar yaşanırken, Afrika'da binlerce çocuk uygar dünyanın gözleri önünde ölürken, ileri bir toplumda büyük bir yetenekle doğmak şansına sahip olmuş, üstelik işin en zor yanını başarıp zirveye çıkmış bu genç insanların biraz daha irade, biraz daha bilinçle ayakta kalmayı, konumlarını hem kendileri ve çevreleri, hem de tüm insanlık için yararlı biçimde kullanamamaları kolay bağışlanır mı?
Ama bu idealist düşünceye kapılmak yanlış. Onlar zaten sıradan insanlara benzemeyen farklı kişilikler. Öyle olmasa oralara gelemezler, o üne kavuşamazlardı. Onlar aykırı ve temelde trajik bir kaderin kaçınılmaz kurbanları. Hem büyük yetenekleri, hem de büyük zaafları olan, porselen bir vazo kadar kırılgan insanlar. Yoksa içkiden uyuşturucuya, tüm o belalara kapılırlar mıydı?
Yazık...Amy yaşasaydı, kimbilir yapacağı daha ne çok şey vardı. Geçen akşam izlediğim bir DVD'de, onun hayatına tıpatıp benzeyen bir öyküyle karşılaşmaz mıyım?
Film, bizde gösterime çıkmayan 2010 tarihli Country Strong. DVD'ye Aşka Şans Ver adını koymuşlar. Kelly Carter adlı düşsel bir country şarkıcısının öyküsü. Kelly, tıpkı Amy gibi şöhreti hazmedememiş, sadık gözüken bir menejer/kocaya rağmen aşkta mutlu olamamış, aşırı alkol sonucu bir konser kazasında düşüp bebeğini yitirmiş, ancak haplarla ayakta durabilen bir insan. Harika bir sanatçı, ama zayıf bir kişilik. Ve acı bir sona mahkum.
Oscarlı Gwyneth Paltrow hem iyi oynuyor, hem de gerçek sesiyle iyi şarkı söylüyor. Tim McGraw ve Garrett Hedlund, tanınması gereken yeni erkek oyuncular. Gossip Girl'de Blair Waldorf kişiliğiyle tanınan Leighton Meester ise filmin sürprizi. Ayrıca country müzik dünyasına da çok iyi ışık tutmuş. Özellikle Amy dramına ilgi duyanlar görmeli.
Bitirmeden, tüm bu olayların da etkisiyle, Teoman'ın müziği bırakma kararına büyük saygı duyduğumu belirtemeliyim. Müzik, sanat ve şov dünyasının acımasızlığını biliyorum. Uzun bir tatil, ciddi biçimde dinlenme herkesin hakkı. O da tüm gerçek sanatçılar gibi, eninde-sonunda dönecektir. Dinlenmiş, rahatlamış ve yaratıcı gücünü bilemiş olarak...