Eski Roma'da gladyatörler vardı. Halkın en büyük eğlencesi onların "kavgalarını" izlemekti.
Gladyatör "vahşi hayvanlarla" çarpışırdı.
Aslanla, kaplanla. Kavganın sonunda ya "aslan canından olurdu."
Ya da "gladyatör."
Ve izleyiciler bu kavgayı izlemekten büyük zevk alırlardı.

***

Ancak "en büyük ilgi, en büyük tezahürat" en son kavgaya ayrılırdı.
Zira en son kavga "iki gladyatörün" karşılaşması olurdu.
"İnsan ile insanın."
Biri "diğerini haklardı." Heyecan ve alkış artık "doruğa çıkardı." İnsan kanı görmek "tribünleri sevince boğardı."

***

Aradan asırlar geçti.
Ama ne kadar acıdır, ne kadar gariptir ki "bazı ülkelerde" hala gladyatör kapışmalarına benzer "kavgalar" yaşanıyor.
Tribündekiler "ikiye ayrılmış" durumda.
İki taraf da "kendi adamını" gaza getirmekle meşgul:
- Vur vur inlesin!.."

***

Bugün AK Partili Dengir Mir Mehmet Fırat ile Cumhuriyet Halk Partili Kemal Kılıçdaroğlu arasında "gladyatör savaşlarına benzer bir mücadele" var. Ah keşke bir "toplumsal refleks" göstersek ve hiçbirimiz "izlemesek."
Bunu yapabildiğimiz gün "siyasetteki kör dövüşü" sona erer.

***

Kavgayı biraz da "bizler... Tribündekiler... Kavgacılara coşku verenler" körüklemiyor muyuz?