Çin'in Uygur Özerk Bölgesi Sinciang'ın "Turfan" şehrinde öğle yemeğine bir "eve" gittik.
"Köy evine."
Kentin hayli dışındaydı.
Ev sahibi Abdullah Aziz bizi kapıda karşıladı.
- Hoşgelmişsiz.
- Sağol Abdullah bey... Nasılsınız?
- Rahmet. (Sağol)

***
Abdullah Aziz "70 yaşında."
- Kaç çocuk var Abdullah bey?
- Balamı sorursen he mi?.. 7 balam var.
5'i kız, 2'si erkek.
Kız "bala"lar:
Altınhan, Asiyehan, Batıhan, Ayşemhan, Gülhan.
2 erkek "bala" ise ikiz:
Hasan ile Hüseyin.

***
Abdullah Aziz "tarımla uğraşıyor."
Eşi, kızları, gelinleri bize yemek hazırladılar.
Oğulları da servis yaptı.
Ayrılırken bütün aile "biz biraderiz, yine gelesiz" diye uğurladı.
Abdullah Aziz'in eşi de "kuru üzüm, kuru incir ve ceviz" verdi:
- Yolunuz ırak, yolda yiyesiz... Gidesiz selametle... Türkiye'ye selam götüresiz.