Ziraat Türkiye Kupası'nda bir üst tura çıkmanın garantilenmesi dışında, ikinci bir önem taşıyordu maç. Daum'un listesinde olmayanlar için bir gösteri... Ama öyle mi oldu. Kim vardı ideal on birin dışında sahada; Bekir, Volkan Babacan ve Vederson.
Daum yine klasiğini gerçekleştirerek, Tokatspor'un karşısına "oynamayanları" ile çıkma yüreğini göstermedi. Takım klasları, futbolcu kaliteleri, idman pariteleri, Turkcell Süper Lig verileri veya Avrupa Ligi grup liderliği, eleştiri anlarının bayrağı olarak ellerinde ama... Tokatspor ile oynarken yine Alex ile sahadalar. Lugano ve Bilica'dan vazgeçemiyor. Deniz Barış, Ali Bilgin veya Selçuk Şahin sanki başka takımın oyuncusu, bu takıma torpille gelmişler. Furkan ve Onur gibi iki genci bulsa Tokat, belki 2. Ligde zirve kovalayacak.
Bırakın bunları, maç öncesinde kim demez ki, "F.Bahçe formasını sahaya koysa 3- 0 kazanır" diye... Deivid ile oynadığın Eskişehirspor maçı mı daha finaldi, Tokatspor 90 dakikası mı?
O zaman Deivid neden kulübede? Neden maç eksiğini, top hissini, takım uyumunu gidermesi açısından sahada değil...
Böyle bir mantık Fenerbahçe'yi lider yapsa da, cesaretini eritip, büyüklüğünü zedelediği için doğru kabul edilebilir mi?
Özer Hurmacı'da gözlerimiz maç boyunca. Önce Emre'nin görevini devir aldı, sonra Alex'in... Çok şeyler bekliyoruz bu oyuncudan. O ise hala risk almıyor, hala hata oranını düşünerek oynuyor. Halbuki yeteneği ile saha performansı bir türlü birbirleriyle örtüşmüyor. Kır kardeşim zincirlerini... Seni Özer yapan yeteneklerini, düşük pas yüzdesi istatistiği uğruna heba etme.
Düz oyuncu çok dünyada, ama Alex var mı başka göstereceğin? Alex'i Alex yapan 5 metre yanındakine verdiği top mu, rakibi zorlayarak ileriye yaptığı bindirmeler mi?
İki etkili şutu vardı Tokatspor'un... Arif 2. Lig'in ekstra oyuncularından zaten. İkinci golün kahramanı Abdullah ise Aykut Kocaman'ın eski öğrencisi.
Toplam iki atakta iki gol yedi Volkan Babacan. Küba tatili (!) yaramamış anlaşılan...