* 1998'de tek oy farkla başkanlığa seçilen Aziz Yıldırım, dokuz yıllık görev süresi içinde iyiyi veya kötüyü en yüksek noktada yaşadı. Büyük bir camianın başarı beklentilerini karşılamak adına yaptıkları veya yapamadıklarının yanı sıra, büyük borç yükü içinde devir aldığı bir kulübü, bugün G14'lerin arasına sokmasıyla tartışılmayı sonlandırdı. İki sene öncesine kadar Türkiye'nin en sevilmeyen isimlerinden biri iken, bugün sevmeyenlerin bile "Sevmiyorum ama hakkını verelim" dediği bir başkan haline geldi
* Bu yazı dizisinde Aziz Yıldırım ile birlikte olanların yaşadıkları, önemli kararları nasıl verdiği, insan ilişkileri, vizyonu ve elbette Fenerbahçe Kulübü'nü taşıdığı noktayı gözler önüne sermeye çalışacağız. Yaşananları okurken önünüzde birçok kişi olacak ama sadece bir kişiyi anlattığımızı göreceksiniz. "Nereden, nereye?" diyeceğiz. Umarım Aziz Başkan da yaşadıklarını bir gün kendisi anlatır veya kitap haline getirir de, diplerde dolaşırken, zirvenin tadının nasıl alınacağını hep birlikte öğreniriz
Aziz Yıldırım, 2 Kasım 1952'de Diyarbakır'da doğdu, büyüdü ama çocukluğu ve gençliğini Düzce'de yaşadı. Kendisi Zaza olduğunu söyler. Üç kardeşin en büyüğüydü. Anne ve babası boşandıktan sonra dayısı Faruk Yalçın tarafından koruma altına alındı, okudu, çalışmaya başladı ve büyük yürüyüş için ilk adımlarını attı. 1990-92 yılları arasında Metin Aşık başkanlığındaki yönetime seçildi. Yanında takım arkadaşları vardı. Kader birliği yapacağı ama sonrasında ayrılacağı Köksal Özbek, onu Kalamış'taki tesislere ilk götüren, üye yapan isimdi. Vefa Küçük, dayısının oğlu Osman Yalçın ve Köksal Özbek bu iki yıllık dönemde Yıldırım'ın silah arkadaşlarıydı. Voleybol şubesi sorumluluğu ile göreve başladığında, karşısındaki isim Aziz Yılmaz'dı. Mücadelenin ilk adımları atılıyordu.
...VE ÇATIŞMALAR BAŞLADI
Aziz Yılmaz, Metin Aşık'ın arkasındaki grup ve oy potansiyelini temsil ediyordu. Müthiş bir grupçuydu. Yıldırım ve arkadaşlarının para gücünü, yönetime katılma, hatta yönetme isteğini gördüğünde çatışmalar başladı. Yönetim ikiye ayrıldı. Metin Aşık ve Aziz Yılmaz, Vefa Küçük ve Aziz Yıldırım kutuplarda duruyorlardı. Bir sonraki kongreye kadar geçecek süreç içinde iktidar savaşları hiç bitmedi. Ama Yıldırım, voleybol şubesindeki görevini bırakıp, futbol şubesinin başına geçtiğinde, büyük transferlerin de sözünü vermişti. Beşiktaş'tan Engin İpekoğlu, Galatasaray'dan Tanju Çolak transferleri yapıldı. Yine de mutlu son gelmedi. Kongre öncesinde iki grup ayrıldılar. Metin Aşık ile Güven Sazak rakip olurken, Yıldırım ve Küçük, rakip listedeydi. Caferağa Spor Salonu'ndaki seçime saatler kala, Güven Sazak listesini değiştirdi. Yıldırım ile çalışmak istemedi. Seçildiğinde yönetimdeki çoğunluğun Yıldırım ve arkadaşlarının elinde olduğunu anlayınca dengeyi kendi lehine değiştirmek istemiş, kimse taviz vermemiş ve yollar ayrılmıştı.
HALI SAHALARA ABONE
Kongreyi Metin Aşık kazandı. Ama bir yıl sonra (1993) olağan üstü seçim ile Güven Sazak başkandı. Aziz Yıldırım 1992-1998 arasındaki altı yılı bekleyerek geçirdi. Her gün başkan olacağı günü hesaplıyor, bir an bile Fenerbahçe'den ilgisini çekmiyor, arkadaş çevresini genişletiyor, Cemil Turan ve dolayısı ile eski futbolcular ile daha sıkı ilişkiler geliştiriyordu. O artık halı saha maçlarında takımın bir parçası olmaya başlamıştı. Oynuyor, oynamadığında onlarla birlikte oluyordu. Bayram Aslan'ın Florya'daki, Şevket Yılmaz'ın Göztepe'deki halı sahasındaki turnuvalarda teknik direktörlük yapıyor, akşamları hep birlikte yiyip içiyorlar ve Fenerbahçe planlarını yapıyorlardı.
İKİ GRUP VE GRUPÇUKLAR
Onlar bir başka gruptu. Mevcut gruplardan bağımsız, daha cesaretli, maddi güçleri daha büyük ve karar verdiklerinde yapabilecek kimselerdi. Yıldırım'ın başkan olması için gereken oyu toplamasında hepsi yanında yer aldı. Böylece gruplar mücadelesi de başladı. Aziz Yılmaz'a karşı, Aziz Yıldırım'ın finanse ettiği iki grup ve grupçuklar. 1998'deki tek oy farklı kongre için tam altı yıl, her gün çalışılacaktı.
