Bu ülkede gazetecinin başı dertten kurtulmaz. Keyfi olarak işten çıkartılır, işi yaparken hırpalanır, dövülür, yaralanır, öldürülür. Şu veya bu "iktidar" sahibi sivilden, askerden azar işitir, baskı görür, "mesleki tavsiye" dinler, susmasını önerenler olur, susturulur.
Son dönemde gazetecilerin kendilerini koruma refleksi iyice azaldı.
Sebebi, ana yazıda anlattığım bölünme, saflaşma. Belirlenen taraflar, "öteki"nin başına gelenleri umursamıyor artık; "bizden" olanlar-olmayanlar ayrımcılığı had safhada.
Geçen hafta bir köşe yazarı, Rasim Ozan Kütahyalı, Alperen Ocakları İstanbul İl Başkanı'nın saldırısına hedef oldu, söyledikleri "beğenilmediği" için kıyasıya dövüldü. Basındaki "bölünme"yi anlamak için ertesi günün gazetelerini taramak yeterli, ama ben SABAH'a odaklıyım: Haberin iç sayfadan Yazara Alperen Dayağı başlığıyla verilmesini, "olayın vahametini hafife alıyor" diye eleştirenler haklı. Doğru başlık, bir okurun önerdiği gibi, belki de, " Gazeteciye Alperen Saldırısı " olmalıydı.
Aynı şekilde, Genelkurmay Başkanı Org İlker Başbuğ'un, 200'e yakın gazetecinin çağrıldığı "yıllık değerlendirme konuşması"ndan Zaman ve Taraf başta olmak üzere bazı gazetelerin akreditasyon dışı bırakılması da haberdi. Konuya sadece bir köşe yazarı, Umur Talu değindi.
Aynı şekilde, meslektaşımız Abdülhamit Bilici'nin gündeme taşıdığı olay... Buna göre, Muhsin Yazıcıoğlu'nun ölümüne yol açan kaza ardından meslektaşımız İsmail Güneş'in cesedinin bulunduğunu öğrenen CHA muhabiri, 2.500 metre irtifadan dönüş yolunda, arama kurtarma helikopterine binecekken jandarma komutanı tarafından eengellendi. Bu önemli habere de sadece Nazlı Ilıcak köşesinde değindi.
Ve savcı Zekeriya Öz'ün muhabirleri kovması...
Haksızlıklara, kanunsuzluklara karşı tavrı iyi bilinen SABAH, hiçbir ayrım gözetmeden mağdur gazetecileri de haber yaparsa rakiplerine örnek olur.