Gazeteci arkadaşlarımızın beyinlerine bir şeyler oluyor. Önce sevgili Duygu Asena'nın beyni ile ilgili haberlere kahrolduk.
Ama şimdi Duygu'nun Vatan'daki yazılarını okurken, beyninin eski pırıltısını kaybetmediğini görerek mutlu oluyorum.
Önceki gün feminizmi bir kenara atıp, tam bir "Kadın" yazısı bile yazmıştı.
-Bir erkeğe sormuşlar, "en son ne zaman seni seviyorum dediniz" diye. Çok şaşırmış, kekeleyerek, "ama ben evliyim" demiş. Aynı durum bir kadının başına da gelseydi, sonuç aynı olurdu eminim. O da önce şaşırır, sonra evli olduğunu söylerdi.
Böyle başlamıştı, insanların sevilmeye dönük açlığını anlatmaya..
Önceki gün de, Serdar Turgut'un, Akşam Genel Yayın yönetmenliğine başladığı gün beyin kanaması geçirdiği haberi geldi.
Doktorlar "Stres ve yorgunluk" demişler Serdar'ın beyin kanamasının nedenini.
Demek yazarlıktan yöneticiliğe geçiş, böyle etkiler de yaratıyor.
Başarılı olmak için, can yakmak gerekir sanılıyor. Serdar Turgut da beyin kanaması geçirmeden önce, bazı yazarların ve habercilerin işine son vermiş.
Yazarken eleştirdiğin insafsızlıkları sen yapmak zorunda kalırsan, strese girmez misin?
Üstelik bir gün, senin de işinin bittiği haberini alacağını, "Ebedi gerçek" olarak bilirken.
Galiba, genç kuşakların "İstikbal" olarak gördüklerini "Mazi" diye anımsayacak yaşa gelince, böyle durumları eleştirmek de kolay oluyor.
Serdar Turgut'a da sağlık diliyorum.