Gündelik hayatımızda kullandığımız "idare et!" deyimi vardır ya... Akan dama, damlayan musluğa, ortalığı saran pis kokulara ve bir türlü kapatılamayan borçlara aldırış etmeden yaşamak mesela...
Hiç kavga gürültü yokmuş gibi bir köşeye sinmek hani...
Bu hal makro düzeyde siyasi bir duruş ve seçimin mikro çekirdeğidir! Statükoculuk denen şeyin özü ve özetidir.
Statüko, idareci sever.
Çünkü statükonun (durumun) idare edilmesi gerekir.
İyi de nereye kadar?
"Yarın" yoktur statükocu için. Yarından korkar.
Düne ve bugüne gelince...
Dün dündür, bugün bugündür.
Statüko tarafından beslenen medyanın bilmezden geldiğini...
Yani idarecilerle liderler arasındaki farkı halk gayet iyi bilir.
Lider, çıkış yolu arar...
Akan damdan, damlayan musluktan kurtulmanın yolunu arar gibi ülkeyi çözümsüzlüğe mahkûm eden statükodan çıkış yolunu arar, bulur ve öne geçip yürümeye çalışır.

***
Şimdi Türkiye'nin önünde çok zorlu bir süreç var.
Sanıldığının aksine iki taraflı değil, çok taraflı bir çatışmayı bir çırpıda çözmek kolay değil.
Muhalefet, kitleleri korkutmaya çalışıyor.
Ana akım medya kimlik tartışmalarını öne çıkartıp barışın hayal edilmesini önlemeye çalışıyor.
Tam bu kavşak noktasında...
Başbakan Erdoğan'ın "gerekirse siyasi bedelini ödemek"ten, "kaybedeceğini de bilse bu yolda yürüyeceği"nden, "zehir olsa içmek"ten söz etmesi boşuna değil.
Halk şunu da iyi bilir: Kaybetmekten korkanlar lider olamazlar! Yola çıkamayanlar hiçbir hedefe varamazlar!
Erdoğan'ın siyasetini ve üslubunu benimsersiniz ya da benimsemezsiniz; seversiniz ya da sevmezsiniz...
Ama herhalde Erdoğan'ın liderliği bir yana bırakıp durumu "idare"yle yetineceğini sanan kalmamıştır.