Sadeliği sevmeyi öğrendim. Gençken yaşamdan olağanüstü şeyler beklerdim.
Her sabah ufka dikkatle bakar, incelerdim. Tatarların yolunu gözlerdim. Postacıyı heyecanla beklerdim. O bana yaşamımı değiştirecek mektubu getirecekti. Telefonun her çalışında beni monotonluktan kurtaracak bir çağrı düşlerdim.
Şimdi daha mantıklı oldum. Epikür'ün önerdiği gibi olağanın tadını çıkarmayı öğrenmeye başlıyorum.
Güneşin batışını seyrediyorum ve her sabah onun yeniden doğuşu beni şaşırtıyor.
Ve Tatarları çölde bırakıyorum. JEANLOUIS FOURNIER (Son Siyah Saçım ve İhtiyar Delikanlılara Bazı Öğütler)