Mizah duygusunu yitirmiş bir dünya korkutucudur. Doğru! Ama alaycı kahkahaların uğultusu altında insana saygının unutulduğu bir dünya da korkunçtur.

***
Serdar Turgut, espri, zekâ, mizah, şu, bu derken, anlaşıldı ki... Mizahı derinlemesine tartışmamızın zamanı geldi. Biri diyor ki, "ortada gülünecek bir şey varsa gülün geçin, kardeşim! Mesela düşen insan gülünçtür, ben düşen herkese gülerim, bu kadar basit!" Yok! Öyle değil! Her espriye ve her düşene gülünmez! Bastonlu biri düşse, bir çocuk düşse, bir hasta düşse... Onları o halde görünce, güler misin?
***
Komedi güçlü olanın veya güçlüymüş gibi yapanın düşüşüyle başlar. Çocuk için babanın düşüşü, öğrenci için okul müdürünün düşüşü, yönetilen için yönetenin düşüşü, kılıksız biri için çok şık ve "dünyaları ben yarattım" havasındaki birinin düşüşü gülünçtür. O yüzden zayıfın düşüşüne gülenin espri anlayışı tartışmaya açıktır.
***
Son zamanlarda bizlere mizah diye sunulanlara bakıyorum da... Bu ne kibir, ne alçakça alaycılık, nasıl bir sevgisizlik! Mizah buysa eğer, ben onu değil saf neşeyi alayım!.. "İnce ve zekice ironi" sizin olsun ben Hababam Sınıfı'yla idare ederim! (Bu vesileyle "hiyerarşik ironiye karşı komik ortamı" savunan düşünür Gilles Deleuze'ün anısına selam çakıyorum.)
***
Serdar Turgut ve arkadaşları, Turgut'un Rojin hakkındaki esprisi hakkında "komikti" diye ısrar ettiler. Kadınlar ise bu ısrara şiddetle itiraz etti... Gel de tam burada muhteşem çizgi kahraman Homer Simpson'u hatırlama! Ne diyordu Baba Homer: "Bir kadın 'sorun yok' diyorsa, sorun vardır. Bir kadın 'sorun var' diyorsa, büyük bir sorun vardır. Bir kadın 'hiç komik değil' diyorsa, sakın gülme!"
***
Beş yaşlarında bir oğlan. Gözlerini gözlerimden kaçırarak soruyor: "Ben neden büyük değilim?" Belli ki, daha şimdiden sıkılmış "onu yapamazsın bunu yapamazsın" lardan! Dünya büyüklerin dünyası... "Sen de büyüyeceksin" diyorum. İşte o zaman, kaşlarını düşürüp "çok var mı daha?" demesi var ki, içim parçalanıyor.
***
Aşkta, ilk önce sözcükler sevişir.
***
Konuşmalarından tanıyabilir miyiz âşıkları? Evet, ilişkilerinin başlarında iseler!.. Barthes "dilin bir deri gibi öteki dile sürtünmesi"ne benzetir bu konuşmaları... Anlam kayar, sözcükler uçuşur. Anlatılanların önemi yoktur, önemli olan anlatmaktır.