Recep İvedik'i eleştirmek başka şey... Recep İvedik'e gidip de gülenleri aşağılamak bambaşka şey.
İkisi arasında dağlar kadar fark var.
Ama ikincisini yapmanın "havası" var.
Filme burun kıvır... kültürlü adam sayıl!
Recep İvedik'e gülenleri horla... seçkinlerden ol!
Böyle bir furya esiyor şimdilerde...
" Bu toplum zaten her saçmalığı örnek alıyor, bir de Recep İvedik'e gerek var mıydı?" diyenler bile oldu.
Öyle tartıştılar ki, sanki İvedik'ten önce magandalık yoktu, şimdi başlayacak, sanırsınız!

***
Ben artık Recep İvedik'e karşı alınan tavrın farklı bir karakter kazandığını düşünüyorum.
Bu tavır filmi sevmemekle, filmdeki küfürlerden rahatsız olunmasıyla veya filmin mizah seviyesiyle falan bağlantılı değil.
Siyasal temelli seçkinci bir tavır bu!
Siyasal tercihlerini beğenmediği kitlelere " bidon kafalar " veya " göbeğini kaşıyan adamlar" olarak bakanlar şimdi Recep İvedik'e gülen 4.5 milyon insanı aşağılıyor.
Hatta Recep İvedik'ten bahsederlerken yüzlerine bakın, garip biçimde toplumdan duyulan tiksinti nin izlerini göreceksiniz.
Epeydir bu toplumda kıytırık, siyasal ve garip biçimde " kültürsüz " bir seçkincilik yeşermekte...
Ve bu seçkincilik ekmeğini şimdi de Recep İvedik'ten yemekte!

***
Ama madalyonun bir de öteki yanına bakmalı!
Ucuz bir popülizm yaparak sosyolojik gerçeklere parmak bastığını düşünenler de var.
İvedik'i sokaktaki insanın ta kendisi, İvedikleri toplum sanan avanaklar var.
Halk kültürüyle kitle kültürünü birbirine karıştıranların geleceği nokta buydu.
Şimdi kitle neyi severse, anlamlı; kitle neye gülerse, komik; kitle neyi dinlerse, gerçek müzik olduğunu düşünenler o kadar çok ki!
Daha kötüsü toplumsal kültürün derin kökleriyle magandalık arasındaki uçurum bilmezden geliniyor.
Magandalıkla halk bilgeliğini aynı anda kucaklayabileceğini sanmak gibi feci yanlış bir işin peşinden koşuyor bazıları.
Ve tam da bu yüzden...
Bu toplumda fena halde ucuz fakat güçlü bir popülizm rüzgârı da esiyor maalesef.

***
Bana gelince...
Doğrusu, bütün bunları şaşkınlıkla izliyorum.
Herkes onu sevip övmek mecburiyetindeymiş gibi davranan Şahan Gökbakar'a şaşırıyorum.
Televizyona çıkıp " Recep İvedik çocuklara rol modeli olacak, bu Türkiye için büyük tehlikedir " diyen ama açıp bir sözlükten " rol modeli " neye denir onu bile öğrenmemiş olanlara şaşıyorum.
Recep İvedik'e gülmeyi dünyanın en ayıp şeyi gibi değerlendirenleri ise hiç anlamıyorum.
Recep İvedik film ve de komedi olarak bana uygun bir eser değil.
Ama filme katıla katıla gülenleri bütün kalbim ve zihnimle anlıyorum.
Küfür ilk kez güldürmüyor bizi! Hep güldük küfre.
Utandığımızda, eziklik hissettiğimizde, alaycılık canımızı acıttığında gülmenin sıcak kollarına sığınmışızdır hep.
Bu durum ilk kez İvedik'le karşımıza çıkmış gibi yapmanın âlemi yok!