EKRANA çıkmak heyecan vericidir. Çünkü, bilirsiniz ki milyonlarca göz sizi izleyecektir ya da izlemektedir. İlk kez bunu yaşamak ise çok rahat insanlar için bile oldukça zor bir durumdur. Televizyonla ilk kez 1970 yılının ilk aylarında tanışan rahmetli Barış Manço da bu duyguyu oldukça yoğun yaşamıştı. O dönemlerde sahnede evindeki kadar rahat, deneyimli bir şarkıcı, sonrasında ise 7'den 77'ye programıyla aynı zamanda usta bir televizyoncu olan Manço, bir dergiye ilk televizyona çıktığı günü, "Dağlar, Dağlar derken sanki kalbim duracaktı" diye anlatıyor. Ve devam ediyor: "Plak sözleşmesi için gittiğim Ankara'da, televizyondan bir teklif geldi. O zamanlar, televizyon yayını sadece Ankara içinde ve canlı yapılıyordu. TRT'nin Mithatpaşa'daki eski binasına yani Kaynak Apartmanı'na gittim. Ufacık bir stüdyoda haberler okunuyordu. Haberler bitince, beni anons ettiler. İşte o anda dizlerimin titrediğini hissettim. Kalbim yerinden fırlayacakmış gibi atıyordu. Heyecandan nereye bakacağımı şaşırmıştım. İlk parçam Dağlar, Dağlar'dı. Sahnede gözüm kapalı okuduğum bu şarkıyı, TV kameraları karşısında söyleyinceye kadar terden sırılsıklam olmuştum. Daha sonra Kağızman'a Ismarladım Nargile ile Derule'yi söyledim. Çekim bittiğinde ayakta duramıyordum. Ekranda nasıl olduğumu, ertesi gün arkadaşlarıma sordum. Heyecanımın pek o kadar belli olmadığını duyunca rahatlamıştım." Önceki gün Barış Manço'nun ölüm yıldönümüydü. Çeşitli kaynaklarda yer alan biyografilerinde iki kez kalp krizi geçirdiği, ilkinin 1970'de gerçekleştiği, ikincisinin ise onu bizden alıp götürdüğü yazıyor. Muhtemelen "Dağlar Dağlar"ı kamera karşısında ilk kez söylediği o anda, Azrail, Barış Manço'nun kapısını tıklatmış, ikincisinde ise "Dağ gibi" Barış aramızdan ayrılmıştı...