Birkaç yıl önce MediaCat dergisi Daniel Pink adlı bir kariyer gurusunu konferans versin diye davet etmişti.
Özetle dediği şuydu: "Artık çok kolay yapılabildiği için üretim önemini kaybetti. Onun yerini, beynimizin sağ yarısını kullanmamızı gerektiren yaratıcılık aldı." (Yaratıcılık: Tasarım, sanat, edebiyat, felsefe, vs.)
Ve Pink'in önerisi: "Üretim Batı'dan Doğu'ya, ABD'den Çin'e kaydığına göre, Batılıların yaratıcılığa ağırlık vermesi gerekiyor ki üstünlükleri devam etsin."

Konferansın tartışma bölümünde Pink'e "hak ettiği" itirazı yapmıştım:
"Siz Çin'in sadece mühendis yetiştirdiğini ama yaratıcılığı es geçtiğini mi sanıyorsunuz? Günümüzde Çin, her yıl ABD'nin iki katı üniversite mezunu vermekle kalmıyor, sanatın her alanında sürüyle yeteneği dünya piyasasına sürüyor..."
Pink efendinin cevabı Süleyman Demirel kıvraklığındaydı: Hoş ama boş.

Geçen akşam İstanbul Haliç Kongre Merkezi'nde sahneye çıkan Çinli piyanist Lang Lang, Batı'daki yaratıcılığın suyunun ısındığının canlı kanıtıydı.
Klasik müziğin Elvis Presley'i denilen 28 yaşındaki Lang'ın, 40 milyon Çinli çocuğun piyanoya merak salmasına yol açtığı söyleniyor.
Satrançta alışılagelmişin dışında, acayip acayip hamlelerle oynayan Çinliler var.
Çinli edebiyatçılar ve sanatçılar Batı piyasasına doluşmuş vaziyette. Üzgünüm Daniel Pink!