Geçen gün New York Times gazetesinde kitapların geleceğiyle ilgili ayrıntılı bir inceleme okudum.
Her türlü yazı, ses ve görüntü dijital ortama aktarıldığı bir çağda kitaplar ne olacak? Birçok çarpıcı bilginin yer aldığı incelemede ilginç bir uygulamadan bahsediliyordu: ABD'deki ünlü Stanford Üniversitesi 8 milyon kitabını dijital ortama aktarıyor. Sekreterleri klavyelerin başına dikip yazdıramayacaklarına göre bu devasa işi nasıl başarıyorlar? Şöyle: İsveç firması ' 4Digital Books' gayet hassas bir robot üretmiş. Makine bir kent cipi büyüklüğünde.
Bir görevli kitabı makineye yerleştiriyor. Robot da özel ve dikkatli 'parmakları' ile hem sayfaları çeviriyor, hem de bunları kameralarla tarayarak dijital hale getiriyor.
Saatte bin ( 1000 ) sayfayı ' okuyan' robotun ' parmakları' o kadar hassas çalışıyor ki eski yazmalara dahi zarar vermiyor. Benzeri makineler Çin'de de var. Pekin'de faaliyet gösteren ' Superstar' firması Çin kütüphanelerindeki kitapları dijital ortama aktarıyor. 1949'dan günümüze dek yazılan ülkedeki tüm Çince kitaplar taranmış durumda.
Bir kitabın taranması Stanford Üniversitesi'ne 30 dolara patlarken, Çin'de aynı işlem 10 dolara mal oluyor.
Bu uygulamalar İskenderiye Kütüphanesi'ni yeniden kurma fikrini bir hayal olmaktan çıkarıyor. MÖ 3'üncü yüzyılda 900 bin kadar yazma bir araya getirilmişti. Bu rakamın o dönem mevcut olan metinlerin yüzde 30'u ila yüzde 70'ine tekabül ettiği tahmin ediliyor. Ancak kütüphane savaşlar yüzünden yok oldu.
Eski hayal tüm kitapları bir araya getirmekti ama en azından yer darlığı yüzünden isteyen herkes bunlara ulaşamazdı.
Şimdi öyle bir aşamaya gelindi ki internete bağlanabilen her kitaba ulaşabilecek.
Ürpertici bir gelişme!