Yiğiter Uluğ, İsmet İnönü ile Şükrü Saracoğlu'nu satranç oynarken gösteren fotoğrafın aklına getirdiklerini yazarken soruyor: "Son zamanlarda hiç satranç oynayan siyasetçi fotoğrafı gördünüz mü?" (Vataniki, 28 Şubat )
Cevap: Görmedik.
Poker meraklısı Mesut Yılmaz, bir keresinde yurt dışındayken 'bahçe satrancı' oynarmış gibi yapmıştı; ben de maytap geçmiştim, çünkü taşların yeri yanlıştı! Ancak bir konuya Uluğ'un dikkatini çekmek isterim. İnönü ve Saracoğlu sevmelerine rağmen satrancı aktif biçimde desteklemedi.
Günümüzün siyasetçileri ise bilmemelerine (hatta belki de sevmemelerine) rağmen satranca omuz veriyor.
Yani ' tavlacı', ' okeyci', ' futbolcu' siyasetçiler satrancı önemsiyor.
Mesela: Satranç okullarda seçmeli ders haline geldi... İş Bankası, Satranç Federasyonu'na sponsor oldu... İstanbul Belediyesi, Uluslararası Satranç Festivali düzenliyor... Bu arada, sessiz sedasız sürüyle turnuva yapılıyor.
Yukarıda "sessiz sedasız" dedim çünkü satranç maalesef büyük medyada pek yer bulamıyor. (Onu bırakın, birçok spor dalının adı dahi geçmiyor.) Ancak son yıllarda on binlerce öğrenci satrancı öğrendi ve sevdi.
İşte buraya yazıyorum: Göreceksiniz, önümüzdeki dönemde Türkiye'den yeni
Suat Atalıklar çıkacak. Çünkü tohumlar ekildi, fidanlar büyümeye başladı.