Geçenlerde bir Paşabahçe mağazasında sıra bekliyorum. Önümdeki yaşlı hanımın 75 YTL ödemesi gerekti. Kadın, Yapı Kredi-Worldcard'ını çıkardı.
Kasadaki kız, "Ama ona taksit yapamıyoruz. Ya Maximum olmalı ya da Advantage..." dedi.
Yaşlı hanım önce şaşırdı. Kararsız kaldı. Üzüldüğü her halinden belliydi. Öyle ki hesabını şaşırdı. Çantasından bir 50 YTL, üç de 20'lik çıkarıp verdi. Kasadaki kız "Fazla verdiniz" deyip paranın bir kısmını iade etti. 70 YTL alıp sordu: "Bir 5 daha yok mu?" Yaşlı kadın "Nakite indirim yapmıyor musunuz" dedi. Hayır cevabını aldı, omuzları biraz daha çöktü.
Bu olayı niye mi anlattım? Kredi kartlarının yarattığı sorunlar karşısında sıkça bankalar suçlandı.
Halbuki olayın bir de bu boyutu var: Her işyeri aynı bankalarla çalışmıyor. Yukarıdaki örnekte olduğu gibi, bir karta taksit yapılıyor, diğerine yapılmıyor.
Dolayısıyla, sistemin işleyiş biçimi, birden fazla bankadan kart almayı avantajlı hale getiriyor. İpin ucu kaçınca da iş faciaya kadar gidiyor.