Dün, hurafelere takılıp kalmamış, geleneklerin esiri olmamış, dini bilgi ve gereklerle aklını birleştiren bir imamın hayatını gerçekçi biçimde anlatan TV dizisinin iyi iş yapabileceğinden söz ettim. Böyle bir karakter, köy romanlarındaki 'öğretmen-imam' çatışmasının dışına çıkacak, din adamını tüm gündelik dertleriyle birlikte ortaya koyabilecekti.
Bunun üstüne yazar Hasan Kıyafet bir mesaj yolladı. Paylaşmak isterim: "1969 yılında 'Komünist İmam' adlı bir roman yazmıştım. 52'nci baskısına ulaştı. Kitabın içeriğinden çok, adından epey çekmiştim. Romanın baş kahramanı imam hatipli bir öğrencidir. Sol görüşlüdür ve de sorunu ağa ya da beyledir. Üstelik öğretmenle arası çok iyidir!"
Bu vesileyle bir noktanın altını çizmek isterim: 'The İmam' filminde, modern imam Emrullah (Emre), bir ara okumaya meraklı köylü kızı Zehra ile öyle bir göz göze geliyor ki... Seyirci ' hah şimdi hoş bir aşk başlayaca k' diye düşünüyor. Ama ne gezer! Bakışmalar ve yürek çarpıntıları işlenmeden, geliştirilmeden orada öylece bırakılıyor.
Niye? Duyduğuma göre filmi yapanlar imam hatiplilerin, imamların ve diğer bazı dindar çevrelerin tepkisinden çekinmiş.
Buyurun buradan yakın! İslam'da din adamı evleniyor mu? Evet! Peki İslam'da, 'imamlar âşık olmaz' diye bir kural mı var? Yok! Sevgilileriyle el ele dolaşan türbanlı kızları hiç mi görmediniz?
O halde bu korku niye?
Korkarak, çekinerek, kendine sansür uygulayarak, gerçeklerden kaçarak, hayatın ara sokaklarına girmeden sanat yapılır mı?
Keşke filmi yapanlar o aşkın çiçek açmasına izin verseydi. Hiç kuşkunuz olmasın: Çekindikleri protestocular hem bağırıp çağırır, hem de filmi merakla izlerdi.
Göreceksiniz: Bunu ilk yapan turnayı gözünden vuracak.