Hani bir şey yanı başında durur da... Bakıp da görmezsin. Sesi bir kulağından girip diğerinden çıkar... Omuzun dokunur belki, fark etmezsin.
Sonra, bir gün jeton düşer. Düşer ama kendine kızarsın, en azından geçen yıllara acırsın.
'Ya Evde Yoksan'da da böyle oldu işte. Biliyorsunuz, 'Neredesin Firuze' filminin 'hit' parçası. Filmi görmemiş olsanız dahi reklamlarında ya da fragmanlarında izlemişsinizdir. Hani Haluk Bilginer, Özcan Deniz, Cem Özer, Ruhi Sarı, Ragıp Savaş birlikte söylüyor.
Geçen akşam filmin müziklerini dinlerken takıldım kaldım bu parçaya. Halbuki Samsunlu şair Cemal Safi'nin (d.1938) şiirini Orhan Gencebay fi tarihinde besteleyip 1989'daki aynı adlı albümüne almıştı.
Sunay Özgür ile Gürkan Kurtkaya yeniden düzenlemişler. Ah gazete sesli olsa da size dinletebilsem. Şimdilik albümdeki sözlerle yetinelim. (Safi'nin şiiri biraz daha uzun.)
Ama dikkat: Filmdeki sahne öylesine absürd, öylesine gırgır ki güftedeki kırık öykü güme gidiyor. Cafcaflı görsellik, o yoksul hayalleri bastırıyor.
Okuyalım:
* * *
Aşkınla ne garip hallere düştüm
Her şeyim tamam da bir sendin noksan
Yağmur yaş demeden yollara düştüm
İçim ürperiyor ya evde yoksan

Ya yolu kaybettim ya ben kayboldum
Ne olur bir yerden karşıma çıksan
Tepeden tırnağa sırılsıklam oldum
İçim ürperiyor ya evde yoksan

Elbisem gündelik pabucum delik
Haberin olsa da sobayı yaksan
Yağmur iliğime geçti üstelik
İçim ürperiyor ya evde yoksan

Sarhoşsam kapını çaldığım anda
Saç baş darmadağın açık saçıksa
Bir de ufak rakı varsa masanda
İçim ürperiyor ya evde yoksan

Sabahlara kadar içsek sevişsek
Ne ben işe gitsem ne sen ayılsan
Derin bir uykunun dibine düşsek
İçim ürperiyor ya evde yoksan

Ne kadar üşüdüm nasıl acıktım
İlk önce sıcacık banyoya soksan
Sanırsın şu anda denizden çıktım
İçim ürperiyor ya evde yoksan

Yanlış mı aklımda kalmış acaba
Muhabbet sokağı numara doksan
Boşa mı gidecek bu kadar çaba
İçim ürperiyor ya evde yoksan