Milli maçlar sonrası çok milli oyuncusu olan kulüplerin lige dönüşleri sancılı olur. Galatasaray, kaliteli ayakları sahne alınca bu sancıyı yaşamadı. Antalya'daki kolay galibiyetle futbolculuğunda Galatasaray'a 11 gol atan, teknik adamlığında hep engel koyan Mehmet Özdilek fobisine son verildi. Temmuz ayını andıran sıcak ve aşırı nemli ortamda sarı-kırmızılılar topun sürekli kendilerinde kalmasını ve sonuca endeksli bir oyunu tercih etti. Coşku yoktu ama Galatasaray takım olarak kontrol pas, sakinlik, yardımlaşma, kanatları kullanma, geriye çabuk dönme ve pozisyon alma konusunda disiplinliydiler.
10'uncu dakikada Elmander'le gelen erken gol, Galatasaray üzerindeki Antalyaspor baskısını da sildi. Golde Amrabat'ın taç atışını çabuk kullanması akıl dolu, Elmander'in rakip savunmanın arkasına yaptığı koşu ve vuruşu mükemmeldi.
Amrabat , Antalya'nın sağını koridor yaptı. Gecenin yıldızıydı. Aklını çabukluğuyla birleştirdi. Sarı-kırmızılılar gol sonrası ayağa pas organizasyonu anlayışıyla topu koşturmaya ve sıcak havada tempoyu fazla yükseltmemeye özen gösterdi. İlk yarının uzatmalarında Melo'nun koşu yoluna bıraktığı topu Amrabat dikine taşıyıp farkı ikiye çıkardıktan sonra İsaac'ın Muslera'nın baldırına kasıtlı basıp kırmızı kart görmesi maçı bitirdi.
Antalyaspor'un rakibin kalitesine 10 kişi ile direnmesi mümkün değildi. Oyunun kontrolü ve hücum üstünlüğü topyekün sarı-kırmızılılara geçti. Burak'ın frikikten attığı gol kankası Selçuk'u kıskandıracak (!) güzellikteydi. Her hücum girişiminde Galatasaray kolay gol pozisyonu üretti ancak Burak, Aydın, Yekta gözü kapalı atmaları gereken fırsatları kaçırdı.
Cris'i dikkatle izledim. Nerede duracağını iyi biliyor. Aklıyla hareket ediyor. Semih'in boşalttığı alana giren oyuncuya hemen yanaşıyor. Buluştuğu topları basit ve ayağa oynuyor.