Fenerbahçe, oturmuş kadrosu ile saha içi yardımlaşması üst düzeyde bir takım.
Böyle bir takıma karşı, Halilhodzic'in oyun stratejisi doğruydu. Savunmanın önünde Medjani ile Salih Dursun yer aldı.
Orta sahanın önündeki üçlünün kenarlarında ise Fatih ve Waris'e görev verdi. Fenerbahçe'nin, hücum aksiyonlarında takıma önemli katkılar yapan Caner ve Gökhan Gönül, Fatih'in ve Waris'in, bu alanları iyi kapatmasından dolayı etkili olamadılar. İlk yarıda, F.Bahçe topla fazla oynamasına rağmen kenarları kullanamadığından, gol pozisyonu üretmede yetersiz kaldı. Orta bölümden atak girişimlerinde ise Trabzonspor savunması başarılıydı. Medjani, rakip hücumlarda duracağı yeri çok iyi biliyor. Bir iki pozisyonda kritik kademelerde bulundu. İlk yarıda Trabzonspor'un en büyük sorunu ise top kendisine geçtiği zaman oluştu. Çok fazla pas hatası yapıldı sadece hücumda Costant ve Waris'in birlikteliğinden oluşan ataklar dışında, önde gerekli yeterlilk gösterilemedi. İkinci yarı ise Trabzonspor savunmasını ilk yarıya göre daha öne çıkartarak, Fenerbahçe yarı alanında daha fazla göründü. Fatih'in, sağ kenardan getirdiği topta Waris, pozisyonu değerlendiremedi.
Yatabare'nin ceza alanı içerisinde dönerek vurduğu topta kaleci Mert golü önledi. Ardından ise Sefa'nın mükemmel pasında Trabzonspor'un bu maçta girdiği en net gol pozisyonundan Yatabare yararlanamadı. Son yıllarda Fenerbahçe ile Avni Aker'deki maçları düşündüğünüzde, alınan bu sonuç, Trabzonspor açısından bir başarı olarak değerlendirilmeli. Çünkü Trabzonspor, birbirini tanımayan, uyum sorunu olan bir takım.
Yalnız dünkü maçta oyun disiplininden kopmadan, mücadele gücü yüksek bir görüntü içerisinde olmaları yarınlar adına ümitli olma nedeni.. Özellikle, yeni transferlerden Waris, dünkü maçın Trabzonspor adına en iyi oyuncusuydu. İlk maçı olmasına rağmen Gökhan Gönül'ün aksiyon sahasını çok iyi kapatmanın yanında, ofansif anlamda da Fenerbahçe'yi en fazla zorlayan oyuncu oldu.

Son yıllardaki maçlar düşünüldüğünde bu sonuç Trabzon için başarı..