12 Ekim 2012... Brezilya umutlarımıza en büyük darbenin vurulduğu, Romanya'ya evimizde 1-0 yenildiğimiz tarih.. 26 Mart 2013... Macaristan'ın "Puscas Stadı'ndaki 3-1'lik galibiyetinin rövanşında" İstanbul'dan 1 puanla birlikte hayallerimi de çalıp götürdüğü tarih.. 15 Ekim 2013... Terim yönetimimizde üst üste kazanılan maçlar ile birlikte başlayan umuda yolculuğun ve hayallerin gerçeğe dönüştüğü tarih olabilirdi!
Hollanda, 2014 gruplarında oynadığı futbolla Avrupa kıtasının en iyilerinden biri olarak gelmişti Saracoğlu'na.. Favoriydi ancak "Ben yeniden Brezilya'ya gidebilme ihtimalini ve umudunu sevdim" diyordu Türk Milleti... Elinde binlerce bayrak ve dillerinde zafer şarkılarıyla 50 bin kişi haykırırken binlerce biletsiz kişi de "Bir açık bulur da içeri girebilir miyim?" umuduyla stat çevresinde adeta tur atıp duruyordu.
Terim'in "inanç" aşısı tutmuş sadece halkımız değil futbol adamları, TFF yöneticileri aileleriyle çifte bayram yaşamak için tribündeki yerini almıştı...
Sneijder'in Terim'e sarıldıktan sonra sahaya yönelmesi çok şaşırtmadı. İlk yarıda oynanan etkili futbol da! Burak, Arda ve Umut'un yarışırcasına kaçırdığı pozisyonlar saç baş yoldurdu, o kadar ki zorladı ki kalp krizi geçirtecek seviyedeydi. Ahlar ve vahlardan nasibini alan protokol tribününde oturarak maç izlemenin zorlaştığı görülmüş olacak ki TFF Başkanı Yıldırım Demirören 2. yarı maçı locada turlayarak izlemeyi tercih etti. Egemen Bağış, Sadık Yakut, Mehmet Baykan, Mehmet Atalay, Arif Koşar da Demirören gibi kaçan gollerde duygularını koltuğu sıkarak bastırmaya çalışan Şenes Erzik kadar "Soğukkanlı" değildi.
Devre arası protokolde kanaat "İlk yarı 3-1 olmalıydı. Bu fırsatlar kaçar mı? Gökhan Töre ikinci yarı girer, dertler biter" şeklindeydi. Ancak Sneijder'e hediye edilen 2. gol bütün hesapları ve umutları bozdu. Hollanda nasıl defans yapılırı gösterdikçe umutlarımız yok oldu.