Maçın hikayesi tekti. Aykut Kocaman yazmaya başladığında, sonu belli bir final için oyuncularına talimat verdi; "Gol yemek yok." Akıl oyunları oynanıyordu sahada. Golsüz biten ilk maçın tek kırılma noktası öne geçmek olmalıydı. Bate takımı gördüğü erken kırmızı ile sürpriz avantajını da tehlikeye attı. 70 dakika Fenerbahçe, eksik rakibe karşı üstünlüğü ele geçirdi. İnce ince yaklaştı sahaya. Top hep taç çizgisine taşındı. Eksik rakip, büyüyen saha, hareket edecek boş alan demek oluyordu.
Topa sahip olmak, riskli pası gerekmedikçe kullanmamak parola gibiydi. Ama böylesine istekli kapanan ve bunu yapmayı çok iyi bilen bir takıma karşı yaratıcılık da gerekiyordu. Ayağındaki topu "gol pozisyonu olmak üzere" hamur tahtasına koyan genç Salih'ti. Bir net pozisyonu kendisi buldu, ikincisinde Sow'u gol hedefine yaklaştırdı. Penaltı, ilk yarının son saniyelerinde geldi. Christian çok soğukkanlı kullandı. 30'de Aykut Hoca Salih ile yerini değiştirmişti Brezilyalı'nın. Orta sahadayken bir şey yapmadı. Öne geçtiğinde yine vitesini sürekli "iki'de" tuttu.
İkinci yarıda daha çok öne çıkmaya çalışan rakibi avlamak gerekiyordu. Sow ve Christian yine harcadılar pozisyonları. Rakibin direnci kırılacakken, dakikalar rolleri değiştiriyordu. Ne Sow, ne de Webo top tutabildiler ayaklarında. Rakip eksik, Fenerbahçe daha da eksik. Tribünlerdeki seyircisiz cezası ile birlikte, takımdaki güven ibresi gittikçe aşağıya kaymaya başladı. Muhtemelen maç sonunda, kabus gibi geçen bu dakikaları turu koruma endişesi olarak yorumlayacaktır Aykut Hoca. Selçuk değişikliği ile zaten bu emri takımına kendisinin verdiğini fark etmeden elbette. 2-0 öne geçtiği Marsilya maçının nasıl beraberliğe geldiğinden ders çıkarmamış olarak.
Bir de... İki kere boş kaleyi gördüğü anda topu uzun kullanamayan Hollanda Milli takımı kaptanı Kuyt... Boş kale yerine direğe giden Baroni. Kamerun takımının santraforu, Fransa gol kralı Sow'un bitik hali... Ve nihayetinde böylesine bir maçta takımını yalnız bırakan 12. Adam...
Bu kabusu yaratanlar kim?