Ayşe'nin (Özyılmazel) albümü 'dumanı üstündeyken' elime geçti. Ayşe, eline ulaşan ilk CD'yi 'Yüksel Abi candır' diye imzalayıp elime tutuşturdu. Ayşe'nin yazıları kadar şarkı söyleme tekniğini de çok takdir ederim. Ama bu kez sesiyle olduğu kadar 'yazdığı şarkılarıyla' da beni etkiledi. Bu arada albümdeki yol arkadaşı Mert Ekren de müthiş işler çıkarmış. Bu yeni ikili, Türk Pop Müziği'ne yeni bir soluk getirecek anlaşılan. Ayşe'nin şarkı söylerken takındığı olağanüstü rahatlık, insanın içine huzur veriyor. Kız sanki şarkı söylemiyor da elleri cebinde ıslık çalıp yürüyor. Albümde hızlı parçalar da var ama en etkili olanlar, slow'lar. Ayşe ayrılık nöbetlerinin getirdiği sancıları, söze, ritme ve notaya dökmekte olağanüstü başarılı. İçinde bana 'sobe'lendiğimi' hissettiren birkaç şarkı var ki, ikinci kez dinlemeye korktum. Peki albümdeki bu şarkıları kim dinler? İşte ilk aklıma gelenler:
ARABESK: Orhan Gencebay, CD çalarından çıkartmaz. İçinde "Her günüm acıdan ibaret / Başıma geleli bu felaket / Kanım yerde, yok teselli / Orhan Baba yardım et" şeklinde bir dörtlük var ki, damardan tuzlama kıvamında...
SIFIR MAKYAJ: Tam Ajda'lık bir şarkı. Biraz 'Çerçeve', biraz 'Flu Gibi' kokuyor. Ajda bu şarkıyı yeni albümüne almazsa vallahi büyük hata eder.
TATLIM: Çocuklar dinler. Ritmi ve melodisi 'el şaklatmaca' oynarken söylenebilecek türden.
SABIKALI: Gülben Ergen dinler. Çünkü onun 'organik' şarkılarını çağrıştırıyor.
İKİMİZ: Ben dinlerim. Bayıldım...
KOPTUK MU?: Nedensiz ayrılıkların sahipleri, başlarını duvarlara vura vura dinler.
HİT BENİM AŞKIM: DJ'ler dinler. Sadece dinlemekle kalmazlar, radyoda bu şarkıyı bize ezberletirler.
HALİME BİR BAK: Ayşe'nin kendisi dinler. (Albüm kartonetinde en sevdiği şarkının bu olduğunu itiraf etmiş.)
EKSPRES: Yarından itibaren gece kulüplerinde saat 24.00'ü geçtikten sonra mecburen herkes dinler.