Hülya Avşar'ın bana göre bugüne kadar çekilmiş en "kadınsı" fotoğrafı, geçen hafta manşetleri süsledi. Avşar, sevdiği adamla sarmaş dolaş, Boğaz'da yürüyordu. Ne göbeğini içine çekme derdindeydi, ne de güzel görünme... Ama yüzündeki ışıltı, fotoğrafa alt yazı oluyordu: "Ben kadınım..." Kimseye haksızlık etmek istemem. Hülya Avşar'ın, mutlaka daha önceki aşklarında da kendini çok "kadın" hissettiği anlar olmuştur. Ama ilk defa o "an" objektiflere bu kadar net yansıdı. Avşar, rol almaya hazırlandığı "O.... Çocukları" filminden affını istemiş. Yerine Demet Akbağ oynayacakmış. Bu sütunlarda yazmıştım. Son gördüğümde Hülya Avşar bu filmde oynayacağı için çok istekli, keyifli, heyecanlıydı. Ama yine bu sütunlar aracılığıyla annesi Emral Avşar'ın bu film projesine karşı olduğunu öğrendi. Avşar'ın film projesinden çekilme gerekçesiyle ilgili pek çok şey yazılıp, çizildi. Günler sürecek ağır plastik makyajı uygulamak istemediği ya da Turk- Max'taki programının, filmin set saatleriyle çakıştığı için projeden vazgeçtiği söylendi. Bu mazeretlerin hiçbiri bana inandırıcı gelmedi. Ben asıl gerekçenin, "bir annenin gönlünü almak" olduğuna inanıyorum. Emral Hanım'ın, ciddi bir hastalıkla boğuştuğu günlerde "Kızlarımın beyazperdede sermaye olarak görünmelerini istemiyorum" serzenişi, Hülya Avşar'ı etkilemiş olmalı. Belli ki Hülya Avşar kendisini, annesi Emral Hanım'ın yerine koymuş. Kızı Zehra'yı da kendi yerine... Beyninde ve vicdanında muhasebesini yapmış ve "yaşlı bir kadının, ölümcül bir hastalıkla boğuştuğu günlerdeki arzusunu yerine getirmek" her şeye üstün gelmiş. Avşar, en "kadın" göründüğü günlerde, "kadını" en iyi anladığı günleri de yaşıyor. Kızını, kendisini, annesini, kardeşini ve tüm kadınları... Dünya Kadınlar Günü, başta şehit ve gazi anaları, eşleri olmak üzere, bu ülkede kadın olarak yaşamanın güçlüklerine umutla, inatla direnen tüm kadınlara kutlu olsun...