Şekip Ayhan Özışık'ın nihavent eseridir: "Üzülme sen meleğim, gün olur kavuşuruz. Ecel ayırsa bile mahşerde buluşuruz..." atv'nin yeni dizisi Mahşer'i izlerken, kafamda fanteziler uçuştu. "Acaba dizide bu şarkı kullanılsa, nasıl olurdu?" diye düşündüm... Böyle bir fantezi kurmamın nedeni, kendi içimde diziyi Türkçeleştirme gayretiydi. Çünkü Mahşer, fena halde "24" esinlenmesiydi. Tıpkı onun gibi gerçek zamanlıydı. Paralel anlatımlarda siyah fon üzerine görüntü kareleri (split ekranlar) açılıyordu. Dijital filtre kullanılarak yapılan efektler insanın irkilmesine yol açıyordu. Dijital harf karakterleri, jeneriğin ekrana bindirilme yöntemleri, gerilim hissi uyandıran ara cingıllar bile tıpa tıp 24 stiliydi. Haydi bir adım daha ileri gideyim: Şu doktorun kızının kaçırılarak 18 saat içinde ölümüne yol açacak zehrin verilmesi bile 24'ün filme çekilmeyip, "24 - Declassifed" adı altında piyasaya sürülen kitaplardan birinden (Cat's Claw) fena halde esinlenmiş bir hikayeydi... İşte bu nedenledir ki, izlerken diziyi alaturka bir müzikle "içselleştirme" ihtiyacı duydum. Her şeye rağmen Mahşer'i "yürekli bir girişim" olarak değerlendiriyorum. Zira klasik dizilerin çarpıştığı PT 1 (ana haber sonrası) kuşağında CNBC-e kitlesine hitap eden bir diziyi yayına sokmak, büyük risk. İlk bölümün temposunu yavaş, anlatımını ise karışık bulanlar olabilir. Ancak bu tür diziler birkaç bölüm sonra izleyiciyi sarıp, sarmalar ve tiryakiliğe dönüşür. Bu nedenle Mahşer hakkında şimdiden kesin hükümlere girişmek hata olur. Mahir Günşıray - İpek Tuzcuoğlu ikilisinin "nitelikli" oyunculukları diziye artı değer katmış. İstemi Betil ise "tam rolünü" bulmuş. Mahşer, risk içeren bir proje. Ya gerçek izleyicisiyle buluşacak. Ya da reyting hazretlerinin kılıcıyla mevta olup, mahşerde izleyicisiyle buluşacak!..