Eskiden geniş aileler halinde yaşanırmış. Genellikle insanlar küçük yaşta evlenir, çocuk sahibi olur, çocuklar o kalabalığın içinde büyükanneler, halalar, teyzeler yardımıyla büyütülürmüş. Kırsal kesimde, hatta şehirlerin göç alan bölgelerinde bu sistem değişmeden sürüyor. Ama şehirlerde birçok aile, çekirdek aile olarak yaşıyor, yeni evlenenler ayrı ev kuruyor. Çoğunlukla her iki eş de çalışıyor. Kendilerine ayrı bir yaşam kuruyorlar. Büyük bir kısmı aileleri ile ilişkilerini belli düzeyde tutmayı başarıyor. Aile yaşam döngüsünün ikinci dönemi olan bu süreç, ebeveyn olunca bir sonraki döneme geçer. Yeni gelen bebek bazı şeyleri değiştirir. Anne baba çalışıyorsa bir bakıcı gerekir. Anne çalışmasa bile bebek bakımında acemidir, endişelidir; bir yardımcıya gereksinim duyar. Büyükanneler ve dedeler yakındaysa bu bir şanstır. Çocuğu yabancı birine teslim etmek yerine aileden birine bırakmak, en azından bakıcıyı denetlemesini sağlamak çifte iyi bir fırsat gibi gelir. Gerçekten öyle midir?
PATRON KİM?
Bu, ayrışmayı becerebilen ailelerden gelen çiftler için gerçekten iyi bir fırsattır. Büyükanne ve babalar artık ebeveyn olan çocukları olduğunu, onların ayrı bir yaşamları olduğunu kanıksamıştır. Yaptıklarının sadece yardım olduğunun ve evdeki bebeğin onların değil, başka bir çiftin çocuğu olduğunun farkındadırlar. Bebeğin eğitimine, beslenme düzenine karışmazlar. Sadece denetleme ya da genç anne babanın uygun gördüğü şekilde bakım vermeyi yeğlerler. Arada uyarsalar da, farklı düşünseler de ne çiftin ilişkisine, evin düzenine ne de çocuğun yetişme tarzına müdahale etmezler. Zaten ayrışmayı becerebilen çocuklar yetiştirdikleri için genç çift de, gerekli sınırı koymayı başaracaktır. Oysa bazı aileler ayrışmayı başaramaz. Yeni bir aile kurulurken zorlanırlar. Çocuklarının kuracakları yeni aileye dahil olmaya çalışırlar. Çocuklarının büyümüş olduğunu kabullenmeyerek sürekli olarak yapmaları gerekeni söylemeye devam ederler. Her ne kadar gelin-kayınvalide çatışmaları ön planda olsa da, bu ayrışmayı başaramayan kız aileleri de azımsanmayacak kadardır. Çocuk dünyaya geldikten sonra iki farklı yolla müdahale artar. Koşulların uymadığı, evin uzak olduğu gibi gerekçelerle bebek kendi anne babasının evinde değil, büyüklerin evinde bakılmaya başlar. Anne baba evlerine yollanır. Çocuğa ilişkin bütün kararlar büyükler tarafından alınır. Çocuk anne babasıyla değil, onlarla bağ kurar. Kendi anne babası evin içinde diğer çocuklar gibidir. Kendi çocukları üstünde kurmak istedikleri her türlü disiplin, büyükler tarafından engellenir. Onlar çocuklarını, çocuklar onları tanıyamadan kreş ya da okul zamanı gelir. Anne baba evine dönen çocuk ve aile arasında kurulamayan bağ birçok soruna neden olur.
SAĞLIKLI AİLE DÖNGÜSÜ
Bazen bebek kendi evindedir. Büyükler eve gelip çocuk bakar ya da bakımına destek olurlar. Bu durum kopmayı başaramadıkları çocuklarının hayatlarına yeniden girme fırsatı tanır. Bebekle birlikte evi de sahiplenmeye başlarlar. Eşyaların yerleri, pişecek yemekler derken sadece çocuklarına anne baba olmayı değil, kendi bağımsızlıklarını da kaybetmeye başladıklarını fark eden gençler kimi zaman teslim olur. Olunmadığı durumlarda çatışmalar başlar. Özellikle gelin-kayınvalde çatışmaları yoğunlaşır. Kendi çocuğuyla birlikte eşini de yeniden sahiplenen eşin annesi ile mücadele başlar. Eğer eş bu durumun farkına varır ve annesine sınır koyabilirse sorun çözülür. Ama birçok boşanmanın nedenleri arasında bebek doğduktan sonra oluşan bu yeni düzenle kaybolan sınırlar vardır. Ayrı evlerde olup, torunlara hiç sınır koymadan ve ebeveynlerin disiplin uygulamasına engel olan aile büyükleri ayrı bir sorundur. Tüm bunların temelinde nasıl çocuk yetiştirdiğimiz yatar. Zamanı geldiğinde ailesinden ayrışmasını yaparak, kendi ailesini, işini kurabilecek çocuklar yetiştirmeyi becerebilirsek, onlar da kendi çocuklarına sahip çıkabilecek ve benzer şeklide davranabilecektir. Böylece kendi çocukları ve torunları için sorun yaratan büyükler olmak yerine, gerektiğinde danışılan, kendi hayatları olan ve çocuklarının beceri ile aile kurabildiklerini izleyerek haz alan büyükanne ve büyükbabalar olma mutluluğuna kavuşacaklardır.
