Biz gazeteciler genç ölürmüşüz.
Bunu sadece ben söylemiyorum ki… Evet yoğundur gazeteci…
Üstelik yorgundur. Dinlenmeye ne fırsatı ne de imkanı vardır.
Aslında dinlenmek gibi bir beklentisi de yoktur. Gündeme dair yaşananları geleceğe taşımak içindir tüm çabası.
Onu bir tek şey mutlu eder.
Emeğinin değerlendirildiğini gördüğünde yorgunluğu kalmaz. Kıt imkanlarla çalışır. Bilirler ki, gazetecilikte mesai mefhumu olmadığı gibi 'Bu benim işim değil' türünden mazeret anlatmak da yoktur.
Onlar, şartlar ne olursa olsun habere ulaşırlar, araştırırlar, belgelerler ve merkeze en kısa sürede ulaştırırlar.
Bilirler ki, haber insan gibidir, doğar, büyür ve ölür.
Günlük gazete için haberin ömrü bir gündür, haftalık dergiler için bir hafta, televizyon için bir haber kuşağı, ajanslar için servise konulduğu an kadardır.
O yüzden Anadolu'daki haberciler, bir rekortmen kadar hızlı ve çabuk, aynı zamanda her konuda uzman olmak zorundadırlar.
Gazete, internet ve dergilerde okuduğumuz, televizyonda izlediğimiz, radyoda dinlediğimiz haberlerin birçoğu bu bölgelerdeki habercilerden gelir.
Medya organlarının gücü de taşradaki habercilerin performansıyla ölçülür çoğunlukla.
Dedik ya haber insan gibidir doğar, büyür, ölür diye.
İşte gazeteci de haber gibidir.
Ama bir farkla, manşetlere taşıdığı haberler bu kez onu 'tek sütuna' manşet yapar!
Çoğu kez de iki satırla kalır haber. Kendimize dair haberleri de çoğu kez 'es' geçeriz.
Kendimizi bir türlü ifade edip sorunlarımızı anlatamayız.
Hani bir söz vardır, 'terzi sökünü dikemez diye' işte o bizim meslek için söylenmiş olsa gerek.
Tek sütunda Türkiye gerçeği var aslında...
'Hızlı yaşa genç öl, yakışıklı kal' derlerdi ya… Biz 'hızlı düşünüp genç ölen meslek' grubundayız.
Şunun şurasında ne kaldı ki?
Sağlıklı, mutlu bir hafta olsun…