Tükenmeyen duygular gibi sonsuza kadar yaşatılacak sevgiler vardır.
Geçmişe taşındığım, gözlerimin birkaç gündür şiştiği duygular. Kayıp değil, yaşanan yıkılış duygusudur.
Rahmetli babamdan sonra ben bu kadar ağladığımı bilmiyorum. Her bir gözyaşı damlası dua olsun istedim…
Hemen solumdaki Başkent manzarası sonsuza doğru fluya düşüyor.
Bir görünmezlik beliriyor.
Bir sonsuzluğun işareti düşüyor hafızaya
Yoğun ve hummalı bir haftanın ardından, yeni bir haftanın başında olmanın buruk duygusu kaplıyor içimi.
Birkaç gündür hüzün kaplı yüreğimi bir nebze ferahlatmak istiyorum.

Kimi hüzünler sizi yaşamınızın ilk günlerine götürür.
Ben de birkaç gündür geçmişimi daha canlı yaşıyorum.
Mesleğe ilk başladığım yılları ve o yıllara tanıklık edenleri hatırlıyorum. Zor ve meşakkatli yolculuğun yolcusu olmuşum.
Öğrencilik yıllarımdı. Türkiye Gazetesi'nin Cağaloğlu'ndaki binasının yemekhanesi…
Beklenen isim Enver Ağabey… Güler yüzü, neşesi ve heyecanı ile kısa bir süre sonra yemekhanenin kapısında göründü.
Sınıftaki öğrenci gibiydik. Selamına hep bir ağızdan karşılık verdik. İlk sohbete değil ilk dersime katılıyor gibiydim.
Enver Ağabey herkesle tokalaşıp tek tek tanıştı. Tanıdıklarına da espriler yapıp şakalaştı.
Sıra bana geldiğinde tokalaşmak yerine iki avucunu yanaklarıma götürdü. Bir süre sohbet etti. Bu duyguyu babamdan sonra bir daha yaşamadım.

O'nun, sevgi, hoşgörü, cömertlik ve şefkat dolu yüreği ömür boyu hep rehber oldu.
O'nun gibi düşünmeye, O'nun gibi yaşamaya, O'nun gibi çalışmaya, O'nun gibi paylaşmaya, O'nun gibi sevmeye çalıştım.
Kalp kırmamaya özen gösterdim. O, şelale gibiydi.
Coşkusu ve heyecanı hiç eksilmedi.
Bu şelaleden kim ne istediyse onu aldı.
Kimi sevgi, kimi dünyalık, kimi kariyer, kimi ahretini kazandı…
Türkiye'nin Enver Ören Ağabeyine beni elimden tutup götüren Selahattin Paksoy Ağabey ile hastaneye yattığı ilk gün yine birlikte gittik.
Önce Selahattin Paksoy Ağabey ile ardından benimle helalleşti…
Uyandığımda sabah ezanı okunuyordu. Mekanın cennet olsun Enver Ağabey…
Adını senin koyduğun 'Enver Eren Altınışık' şimdi 20 yaşında…
Biliyorum ki arkadan da binlerce Enver Ağabey bıraktın.
Gittiğin yerde buluşmak üzere…
O bir medeniyetti…