Biliyorsunuz. Kılıçdaroğlu MYK'nın "yemin etmeme" kararını açıklarken dün Başbakan Erdoğan'ın Meclis'e girmesi için 2002'de verdikleri destekten söz etti. Biraz serzenişte bulundu. "Biz sana gül uzattık, sen bize ateş!" demek istedi.
Baştan söylemeliyim ki, CHP'nin 2002'de Türkiye'de demokrasinin geleceği bakımından verdiği desteği çok önemsiyorum.
Gerçekten çok doğru ve anlamlı bir destekti.
Ancak burada bir istisna var.
O da Başbakan Erdoğan'ın pozisyonu ile Haberal ya da Balbay'ın pozisyonunun karşı karşıya getirilemeyecek kadar farklı olması.
2002'deki tablo bambaşkaydı. O gün, neredeyse seçmenlerin yarıya yakınının oyunu almış bir partinin lideri milletvekili olamıyordu.
Ve ne gariptir ki o parti, o oyu milletvekili olamayan, Başbakanlık yapamayan liderin karizması sayesinde kazanmıştı.
O vekilleri oraya taşıyan güç, o liderin arkasına aldığı halk gücüydü. Erdoğan rüzgârı olmasa, daha yeni doğmuş olan AKP yüzde 40'a yakın oy oranı ile Meclis'e girebilir miydi?
Erdoğan sokak sokak, meydan meydan gezmese o vekiller Meclis'e girebilir miydi?
Peki ne yaptı Erdoğan'ın vekil yaptığı o insanlar? Meclis'e geldiler. Yemin ettiler. Bütün anayasal süreçlerin devamını sağladılar. Demokratik formüller bulmaya çalıştılar. Ve nihayetinde başarılı olup halkın sevgisini kazanmış, desteğini almış liderlerini Meclis'e soktular.
Şimdi sorarım. Haberal ya da Balbay'ın durumu Tayyip Erdoğan'la aynı mıdır?
Haberal'ın ya da Balbay'ın ne gibi bir gücü var?
Acaba CHP her iki ismi de seçilecek yerden aday göstermemiş olsaydı bugün biz bunları konuşuyor olur muyduk?
Güçleri vardı da o zaman niye aday oldukları şehirde oyları silip süpüremediler?
Haberal ne yaptı Zonguldak'ta?
Adıyla kaç vekil sayısını artırabildi?
CHP'lilerin bile içine sindiremediği bir ismi bugün yüzde 50'ye vurmuş bir partinin lideri ile kıyaslamak hangi akla, mantığa sığar?