Madrid'deki Şampiyonlar Ligi finalinde iki takımın da özelliklerini göz önüne aldığımızda tam tahmin ettiğimiz gibi bir oyun şablonu ortaya çıktı. Bayern Münih, topa sürekli sahip oluyor, İnter ise hazırlık paslarına müdahale etmiyordu. Bu tip maçlar için alışılmış, garantili, iyi yerleşimli bir alan savunmasıyla rakibine hiç boşluk bırakmıyordu. Bu gidişatta Bayern Münih ceza alanının içine hiç giremiyor, bütün ümidini Robben'in kişisel becerilerine bırakmak zorunda kalıyordu.
Zaten ilk yarıdaki tek tehlike Robben'in bir pozisyonda sıfıra inip kestiği topla geldi. İnter, sinsi sinsi bir kontratak bekliyordu. Bunu bulduklarında da Milito ile skor avantajını yakaladılar. Artık Bayern Münih'in işi daha da zorlaşmıştı. Çünkü daha fazla risk alacaktı. Devre sonuna doğru İnter maçı bitirecek net bir pozisyonu değerlendiremedi.
İkinci yarı başlar başlamaz Bayern Münih maçtaki tek net pozisyonunu buldu. Ama kullanamadı. Yenik durumdaki Alman ekibi, yine pas yaparak gelmesine rağmen tempoyu yükseltti. Robben tek başına yetenekleriyle rakip defansın düzenini bozmak için müthiş bir güç harcadı. Ama arkadaşları İnter duvarında kayboluyorlardı.

BARÇA BİLE DELEMEDİ
İnter yine bir kontratakta en önemli gol silahı ve bu sezonunu flaş ismi Milito ile neticeyi garanti altına alan ikinci golü de buldu. Artık Bayern Münih'in yapacak bir şeyi kalmamıştı. Zaten İnter karşısında skor dezavantajına düşmek çok büyük handikaptı. Barcelona gibi bir takım bile Nou Camp'ta 10 kişilik İnter'e pozisyon bulamamıştı.
Bayern Münih'in en büyük şansızlığı Ribery'in yokluğuydu. Inter tüm önlemlerini Bayern Münih'in tek yıldızı Robben'e karşı almıştı. Sol kulvar ise çalışmadı. Ribery oynasa iki kanat birden çalışır, Inter'in garantili savunması arızaya uğrayabilirdi. Hamit oynadığı sürede elinden geleni yaptı. Bayern'in en ciddi pozisyonunu hazırlayan da Hamit idi.
Sonuçta Şampiyonlar Ligi, Morinho ve İnter'in zaferiyle noktaladı. İngiliz hakem Howard Webb de mükemmel bir maç yönetti.