Fenerbahçe ile ilgili geçen haftaki köşe yazımda eleştirdiğim ana fikir, tahmin ettiğim gibi bu hafta da gündeme geldi. Aragones gibi deneyimli bir hoca hala Güiza'nın tek santrfor rolünde başarılı olamayacağını bir türlü anlayamıyor. Tek santrfor, Güiza'nın yapısına kesinlikle uygun değil. Üstellik fizik açıdan da gittikçe güçsüzleştiği için sahada hiçbir şey yapamıyor. İşin en kötüsü de sezon başından beri kendisine destek veren seyirci de artık tepki gösteriyor.
Emre Belözoğlu bu sezonun en iyi, en diri futbolunu sergiledi, Selçuk her zamanki gibi savaştı. Buna rağmen oyunun kontrolünü tutan Gaziantep rekor sayıda üretkenlik sağladı. Çünkü Güiza ve Alex top rakipteyken sahada yoklar. Üstelik hücum anlayışında da yoklar. Her zaman vurguladığım gibi koşmalarına rağmen Deivid, Uğur Boral ve sonradan oyuna giren Kazım'ın defansif yönleri zayıf. Fenerbahçe eksik geri dörtlüsü ve Selçuk-Emre ikilisiyle toplam 6 kişi savunma yapınca kale önü tehlikeleri kaçınılmaz oldu. Trabzon ve Gaziantep maçlarında Fenerbahçe'nin kendi evinde yüzde yüzlük 10 tehlike yaşaması işte yukarıda anlattığım nedenlerdendir.
Semih Şentürk'ün günahı ne anlayamıyorum. Zico'dan sonra Aragones'in de hışmına uğruyor. Oyuna girdikten sonra sırtı karşı kaleye dönük aldığı ve olumlu kullandığı toplarla arkadaşlarının rakip alanda çoğalmasını sağladı, hücum gücünü yükseltti. Hiçbir şey yapamayan Güiza'yı bile iki güzel asistle iki pozisyona soktu, Alex'e beraberlik golünü attırdı ama bu çocuk ne yapsa yaranamıyor. Geçen hafta da yazmıştım, Alex-Güiza ikilisiyle devam ederek hedefe ulaşılması çok zor. Bu görüşümü üzerine basa basa tekrarlıyorum.