60'lı yıllar.. 4 Aralık Mülkiye Baloları efsaneydi o zaman başkentte.. Kızların gece sokağa çıkma izni aldıkları iki günden biri..
Öteki de bahardaki Kolej balosu..
Biz, Mülkiye'nin Üç Silahşorlarıydık..
Athos, Portos, Aramis, bir de Dartanyan tabii.. Kuzen Ahmet (Kışlalı), Ergin (Göçmen), Eray (Evren) ve ben.. Okulun da en popüler tipleri.. Hemen her günümüz beraber geçerdi. Bir de yaşı bizden büyük, okulu bitirmiş, iş hayatına atılmış mühendis arkadaşımız vardı. Tam kafa dengi.. Yani beşinci silahşor sanki.. Bizim gurubun kızlarından Sevgi'nin erkek arkadaşıydı. Sonra kocası oldu. Her Mülkiye Balosunda birlikte olurdu bizimle..
..ve her balo ayni tablo ile biterdi..
Güner, bir koltukta oturur, biz dört silahşör arkasına dizilir, eğilir ona yaslanır ve bağıra çağıra o yılların en popüler şarkısı Greenfields'i söylerdik.
Milli marşıydı şarkı bizim gurubun.
Bu arada resimler çekilirdi tabii. Ayni poz.. Yıllarca..
Harika günlerimiz, gecelerimiz, beraber yaptığımız tatillerimiz olmuştu.
Unutulmaz anılar..
Sonra okul bitti.. Dağıldık.. Önce Ergin..
Bir kalp krizi onu gencecik yaşta aldı götürdü.
Sonra Ahmet'i kahpece katlettiler..
Kalanlar haberleşemez olduk.. Hep derim ya..
Zaman, iki nokta arasındaki en uzun yoldur diye..
Dün akşam (Pazartesi yani) uzanmış gazeteleri okuyorum.. İlanı gördüm..
"Güner Ünal.."
Altında imza.. Sevgi.. Pınar..
İsim benzerliği olamaz yani..
Greenfield beşlisinden 2 kişi kaldık dünyada.. Eray da kim bilir nerelerdedir?.