Boğaziçi Üniversitesi'nin artık sadece okul değil, tüm İstanbul için gelenekselleşen Albert Long Hall Konserleri'nin 20'nci yılını İdil Biret konseriyle kutluyoruz.
Salon tıklım tıklım dolu.. Sahnede, piyanonun arkasında bile öğrenciler oturmuş.
1996 yılında, tam da bugünlerde gene İdil Biret konseriyle başlamıştı her şey..
O zaman salonun nerdeyse yarısı boştu.
Ama Evin Hocamın inancı ve ısrarı bugünleri getirdi işte..
Önce kısa bir video izledik. Bugüne dek 200 binden fazla öğrencinin izlediği konserlerin özeti.. Dünyanın en ünlüleri gelmiş..
Yarın dünya ünlüsü olacak gençler gelmiş, daha çocukken çalmışlar..
Ekranda kimleri kimleri gördüm sahnede..
Ne muhteşem anlar yaşamış, nelere şahit olmuşuz..
Video bitti. Oya Başak hocam geldi..
"Biz bu konserleri düşünen Evin'e yardım için kurulan Müzik Komitesiyiz" dedi. Evin Hocam onlara "Komita" dermiş..
"Bu yıl muhtemelen son.. Hatta bu yılı bile bitiremeyiz, çünkü hiç paramız yok" dedi..
Arkasından Evin Hocam aldı mikrofonu..
O da adeta veda eder gibi konuşunca, nasıl bir hüzün çöktü içime..
Önce Akbank, sonra da yurt dışı konukları taşıyan THY, sponsorluktan çekilince işler zaten nasıl zorlaşmıştı iyi biliyordum da, bu muhteşem geleneğin sona ereceği ihtimalini hiç aklıma getirmiyordum..
Nerdeyse yıkılmışken, Boğaziçi'nin yeni rektörü Prof. Dr. Mehmet Özkan geldi sahneye..
"Boğaziçi'nin ve çağdaş yaşamın simgesi bu konserlerin devam etmesi için ne lazımsa yapacağız, söz veriyorum" dedi.
Arada koştum rektöre.. Ayaküstü konuştuk.
Bakışları, ses tonu, vurguları.. Nezaket konuşması yapmamış, belli.. Söylediklerine inanıyor. Okuluna da sahip bir rektör..
Utanmasam boynuna sarılıp yanaklarından öpeceğim..
Teşekkürler Sayın Rektör!.
Makamların gelip geçici, Boğaziçi'nin ve onun geleneklerinin kalıcı olduğunu daha ilk ortaya çıkışınızda kanıtladığınız için!..
Son gelişmelere bakıyorum.. Benim de umutlarım var..
Yeni Kültür Bakanımız Nabi Avcı, bambaşka bir tablo çiziyor, bir.
THY'nin nerdeyse tamamen değişen yönetimi, böyle bir kültür olayından bir kaç pas biletini esirgemez diye düşünüyorum, iki!.