Günlerdir karşılaştığım bütün dostlara "O gece nerdeydin" diye sorarken aklıma geldi, benim nerde olduğumu merak edebileceklerin de olduğu..
İşte size, hafif bir pazar yazısı içinde, o gecemin öyküsü.

*** O gece Enka Açık Hava Tiyatrosu'nda Yeni Türkü konserindeydik.. Derya Köroğlu, kucağımda büyüdü desem yeridir.. Daha 14 yaşındaydı onu tanıdığımda.. Hey dergisinin düzenlediği Türk pop müziğine büyük hizmet eden Liselerarası Hafif Müzik Yarışması'nın konuk gurubuydu bizim çocuklar.. Yani Modern Folk Üçlüsü.. Doğan ve ben genelde jüride olurduk. Hey Genel Yayın Müdürü Doğan Şener'le, Milliyet Halkla İlişkiler Müdürü, nurlar içinde yatsın Necdet Günkut'un sayesinde yaratılan bu yarışma, ülkemize ne müzisyenler kazandırdı, saymaya bu sayfa değil, bu gazete yetmez..
M.Ali Birand da sunucuydu iyi mi?. Televizyonların en iyi sunucularından biri olurken, ilk sınavını bu yarışmalarda verdi..
Yıl kaç, hatırlamıyorum.. Ankara'da, o zaman yeni kurulan ve en gözde okul haline geliveren Ankara Fen Lisesi öyle müthiş bir müzik yaptı ki, açık ara birinci oldular..
Gurubun beyni iki lise öğrencisinden biri, Derya'ydı işte.. Öteki de Selim Atakan.. İki solisti hatırlıyorum. Biri dünya tatlısı Ayşe.. Öteki sonra müziği bırakıp, dişçim olan Gazanfer..
Biz çocukları sevdik, çocuklar bizi.. O zaman ülkenin yokluk yılları.. Kahve bile bulunmuyor. Holly, Amerikan High School'da çalıştığı için PX'e girip her şeyi alıyor.. Evde partiler veriyoruz.. Modern Folk Üçlüsü de geliyor, Fen Lisesi de..
Sabahlara kadar bir cümbüş..
İşte o Fen Lisesi, çocuklar büyüyüp mezun olunca, Yeni Türkü oldu.. O yıl, bu yıldır çalıyorlar.. Değişenler oldu tabii. Ama Derya hep başta.. Hep yönetiyor gurubu..
Enka'da duyunca konseri koştum gittim, dostlarımla..
Müthiş bir konser.. Hava da güzel.. Keyif tavan yapmış.. Bir saat sonra "Ara" dedi Derya.. Daha nefes almadan, organizasyondan bir delikanlı geldi yanıma..
"Bir şeyler oluyormuş" dedi.. "Köprülerin Anadolu/ Avrupa yönünü kapatmışlar."
1957'de gazeteciliğe başladığım günden beri Sıkı Yönetimler, darbeler, darbe teşebbüsleri içinde yaşamış biri olarak, ihtimal vermedim.. Zemin yok ki!. "Sosyal medya abartıyordur" dedim.. Az sonra haberler arttı.. Yanımdaki dostları da heyecanlandırmak istemiyorum. Ercan'a mesaj attım. "Öğren, durumu bana bildir" diye.. Ercan "Tanıdık polislerle konuştum. İhbar alınmış, Jandarma, Anadolu'dan İstanbul'a gelen bir aracı arıyormuş" dedi. Rahatladım. Ercan'ın mesajını dostlara da gösterdim.
O sırada Derya ve arkadaşlarI sahneye döndüler.. İkinci yarı başlayacak ama, herkesin elinde telefon.. Parmaklar kayıyor.. Kulaklara alınıp konuşuluyor.. Ne haberler geliyorsa artık.. Tribünlerde hareketlenme başladı.. Bazı insanlar konseri, o harika konseri terk edip gidiyorlar..
Derya onlara baktı baktı..
"Haber uçmuş devlete" dedi.. "Bazı seyirciler de uçuyor.. O zaman o şarkıyla girelim ikinci yarıya.." "Haber uçtu devlete de" diye en popüler şarkısı Yedi Kule'ye girdi.. Ama gidişler devam ediyor.. Biri geldi, onun kulağına da bir şeyler söyledi. Derya en ünlü parçalarını arka arkaya söyleyip, ilk yarısı bir saatten fazla süren konserin ikinci yarısını 25 dakikada bitirdi. O zamana kadar Enka'nın yarısı da boşalmıştı zaten..
Biz de çıktık. Arabaya bindik.. Yollar çok rahat.. Arkadaşlardan birinin arabası benim orda.. İstinye'den, Etiler'e 15 dakikada geldik.. Arabasını alan arkadaşım Emirgan'da oturuyor. "Eve varınca bana haber ver" dedim.. Öteki Şişli'de.. Onu da Ercan bırakacak..
İkisinden de, on dakika içinde haber geldi. "Evdeyiz" diye.. Yani Köprüler kapalı ama yollar rahat..
"Bu ne iş" derken, ekrana Başbakan Binali Yıldırım geldi ve neyin ne olduğunu ilk o söyledi.
"Bu bir kalkışma teşebbüsüdür.." *** Al sana bir 22 Şubat, 21 Mayıs gecesi daha.. Onları, hele 21 Mayıs'ı çok iyi hatırlarım. Talat Aydemir'in, İsmet Paşa'nın müthiş deneyim ve zekası ile önlediği 22 Şubat'tan sonra, ikinci defa teşebbüse geçeceği çok söylenir olmuştu.. O zaman cep telefonu falan yok.. Çankaya'da oturanlar, evlerinin yoluna düşerken Genel Kurmay'ın ışıklarına bakıp yorum çıkarırlardı..
"Yanıyor mu, yanmıyor mu?." Öylesi..
20 Mayıs günü babam öğle vakti eve geldi..
"Talat bu gece harekete geçecek. Haber aldık. Öcal, sen evini topla, buraya bize taşınsınlar. Sen, kendi evinde bekle.. Aslan Amcan gerekirse, sana gelip saklanacak" dedi. Aslan Amca, Türkeş tabii.. Talat'ın ilk asacağı adam..
Babam CKMP Genel Sekreteri.. Partisi koalisyonda.. Hasan Dinçer Başbakan yardımcısı.. Ona da haber vermiş, babam.. O da başbakana..
Yani Devletin istihbaratı o zaman da geç kalmasıyla ünlü..
Neyse biz babamın dediklerini yaptık. Gece ağbimle birlikte Emek'teki evde oturuyoruz. Televizyon yok, o devirde. Radyo başındayız.. Jetler.. Talat Aydemir'in Ankara radyosunu ele geçirmesi..
Radyoya tankla giren teğmen İlhan Baş, sonra idamla yargılandı.. Hapis cezası aldı. Emekli edildi. Afla çıktı ve ister inanın ister inanmayın. Tankla girdiği Ankara Radyosu'na girip, başarısıyla Müdür oldu, iyi mi?. 15/16 temmuz gecesi Jetler alçak uçuşla tam tepemden geçerken Etiler'de, o 21 Mayıs gecesi Emek sitesindeki evin üzerinden geçen jetleri hatırladım ilk.. *** Sonra kanallarda harekattan ilk görüntüler gelmeye başladı.. İstanbul Emniyet Müdürlüğü önünde tanklar.. Tankların önünde Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan'ın çağrısı ile toplanmış insanlar..
Hafızam bir daha beni 16 Temmuz sabaha karşısından aldı, 21 Ağustos 1991'e götürdü.
Bu defa Moskova Hava Alanındayız.. Sevgili Kenan'la (Nurlar içinde yatsın. Onuk) Tokyo'ya, Dünya Atletizm Şampiyonasına gidiyoruz. Uçağımız Moskova üzerinden. İnip kalkacağız.. İndik ama kalkamıyoruz. Ruslar bir şey açıklamıyorlar.. Bizim kaptanlar da fazla bir şey bilmiyorlar.. Klima çalışmıyor. Uçağın içi hamam gibi.. Körüğe girip transit salonuna geçmemize de izin vermiyor Ruslar. Tam yedi saat, sıkıntılar ve endişe içinde beklettiler bizi..
Neler olduğunu sonra öğrendik.. Sovyetler Birliği'nde iktidarda olan Gorbaçov'un "Perestroika (yeniden yapılanma) ve Glasnost (açıklık)" adını verdiği reform çalışmaları orduda Sovyetler Birliği yapısının devamından yana olanları kızdırmış. Gorbaçov'a karşı bir darbe planlamışlar.
Darbeye karşı çıkan, Yeltsin.
Gorbaçov'un bir numaralı rakibi.. Onun tarafından silinmeye çalışılmış, yetkileri alınmış, itibarsızlaştırılmış bir parti üyesi üstelik.. Gorbaçov'un çalışma makamını basan tankların üzerine çıkıp, direnen o..
"Tankın üzerindeki adam" diye onu dünya şöhreti yapan resimleri filmler o sırada çekilmiş işte..
Bizde görüntülere bakıyorum. Tankların üzerinde halk var..
İsimli biri değil.. İsimsiz en büyük güç var.. Halk var!.. *** O gecenin bir önemli unsuru da camiler.. Bir sosyal medya görevi yapan camiler.. Yaptıkları hem de öyle anlamlı ki..
Memleketi "Din elden gidiyor" diye ele geçirmeğe çalışan bir cemaatçi guruba karşı çıkanlar, ülkenin tüm camileri iyi mi?. Durmadan sala, ardından da mesajlar okunuyor.. "Meydanlarda toplanın, direnin, karşı durun" diye..
Fethullahçılar, kendilerinin sandıkları silahlarla vuruluyorlar, ele geçirdikleri halkın silahları ile halkı vururlarken.. Meydanlarda, cübbeliler, takkeli, sarıklılar var..
Cemaat darbesine karşı, işte Müslümanlar..
Bu görüntüyü doğru yorumlayın, dostlarım!.
Bu görüntü dahil, her görüntüyü, "Birlik, beraberlik" diye yorumlayın..
Bu darbecilere en büyük ilhamı bizim bölünmüş görüntümüz, sen ben kavgamız, "Ben ve öteki" deyişlerimiz verdi..
Bu imkanı kimseye bir daha vermeyelim.. Bizi ayıran küçük şeyleri tartışalım ama, birleştiren, birleştirmesi gereken, asgari de değil, azami müştereklerimizi, en büyük ortak yanlarımızı hiç aklımızdan çıkarmadan, konuşup yazalım ki, çılgınlar Millet olarak gücümüzü bir daha sınamaya kalkışmasınlar. *** Ne diyor başbakan Binali Yıldırım..
"Kavga edecek az şeyimiz ama paylaşacak çok şeyimiz var!. Gün birlik, beraberlik ve kardeşlik günüdür!." Bu pazar günümüz de aynen öyle olsun!.