Sevgili Nuyan Ağabeyi, perşembe öğle Teşvikiye'de uğurladık.. Türk basınının bu 65 yıllık emektarının cenazesine hiç kameraman gelmemişti. İyi de oldu. Bu yüzden cami avlusu, kamera açısına göre koşuşan, görüntüye girmek için çırpınanlarla dolmadı bu defa.. Medyadan çok dost vardı. Özellikle de Nuyan Ağbi dönemini yaşayanlar, onunla çalışanlar.. Nuyan Ağbinin yaşayan okul ve Fenerbahçe arkadaşları da ordaydı, Fenerbahçe Yönetiminden bir tek kişiyi göremedim. Şaşırmadım da..
Eşi Fatoş ve çocukları Süreyya ve İpek, dimdik ayakta idiler. Onları böyle sağlam, böyle metanet içinde görmek beni ayrıca sevindirdi.. Salı gurubu, nerdeyse tam kadro oradaydı..
Kalabalığın arasında elime bir resim ulaştı. Köşemde gördüğünüz resim..
"Arkadaşlar bize, 'Mahşerin Dört Atlısı' derlerdi" diye yazmıştım ya, perşembe günü.. İşte hemen her Olimpiyat, her Dünya Atletizm Şampiyonasını yan yana izleyen dört adam, 1997 Atina Dünya Atletizm Şampiyonası'nda, ev sahibi Atina Belediyesi'nin düzenlediği bir eğlence gecesinde, bu resimde.. 19 yıl olmuş.. Baktım da.. Dün gibi oysa..
En solda Foto Muhabiri arkadaşımız İlyas Namoğlu.. Onun yanında Cüneyt Ağabey.. Koryürek.. Ortada ben. Benim sağımda Nuyan Ağabey (Yiğit), onun yanında, daha o zaman aramıza almaya, atletizmi sevdirmeye çalıştığımız genç Hürriyet Muhabiri (Bugün spor müdürü) Mehmet Aslan.. En sağda da Kenan Onuk!...