Hayatımın en güzel gecelerinden birini yaşadım, geçen cuma.. Aşkın Arsunan, beni, benim gibi yüzlerce, binlerce insanı büyüleyen ekibini gene toplamıştı.. Her biri birbirinden büyük müzisyenler.. Yıllar önce Niş'te tanımıştım onları.. Kaya Demirer'in kulübünde.. Her akşam üstü çalarlar ve Nişantaşı'ndaki salonu doldururlardı. Ben de her akşam giderdim hemen hemen.. Sonra Kaya, Niş'i kapattı, Frankie'yi açtı ama, Aşkın'ı unuttu, nedense..
Bir yaz Levent Tenis Kulübü bahçesinde çaldılar.. Durmadan gittim. Ertesi yaz Bodrum'da çaldılar, onlar için Bodrum'a taşındım. Cazın "C" sini duymak istemeyen Hıncal, Aşkın ve arkadaşları yüzünden caz hastası oldu.. Hele de Aşkın'ın mükemmel düzenlemesi Veysel'in Uzun İnce Bir Yoldayım'ında Duygu Tarhan'ın emsalsiz yorumuna öldü, bitti..
Son zamanlarda bu büyük gurup, kulüpçülere pahalı gelmeye başlamıştı. Hele de "Caz kulübü" denince akla gelen nerdeyse tek isim, sevgili dostum M. Ali Açılmış aniden ölünce.. Bu arada Duygu da hamile olup bir bebek doğurunca izin alınca..
Swiss Otel'in Ambassadeurs kulübünde "Ambassadors of Jazz Music in Town" geceleri, çalacak yer bulamayan büyük müzisyenlere de kapı açtı, onlara hasret bizlere de..
Martın son cumasıydı, nihayet gidebildiğimde..
Kulağımın pası nasıl silindi. Hasret kaldığım güzel müziği nasıl içime akıttım..
Şenova Ülker'in trompetini nasıl özlemişim.. Aycan Hocamın basını.. Hele de, bu ülkenin bugün en iyi kadın yorumcusu, dünya çapındaki Duygu Tarhan'ın sesini.. Hele de Veysel'deki emsalsiz Duygu'yu..
Teşekkürlerim Aşkın ve Arkadaşlarına.. Ama önce onlara bu fırsatı veren Swiss Otel'e..
Devam edin, ne olur.. Devam edin de, kaliteli müzik dinlemek isteyenlerin de bir yeri olsun bu kentte, 15 milyonluk İstanbul'da..