Ailemizin bir büyüğü daha gitti. Paşa Dayımın damadı, Aydoğan Ablamın eşi Nükhet Güvenir.. Aydo ile Nükhet, aile içinde en sevdiklerimin başında gelirlerdi. Çünkü onlara gitmem, neşe demekti.
İnsanın hiç mi günlük sıkıntısı, derdi, şikayeti olmaz?. Hayır.. Kapıdan içeri girdim mi bir keyif, bir mutluluk havası sarardı hemen beni.. Kaldığım sürece acı, tatsız hiçbir şey konuşulmazdı o evde.. Benim terapi merkezimdi adeta Caddebostan'daki adres.. Aydo ile Nükhet de doktorlarım..
80 yaşına kadar tenisini oynamayı sürdürdü Nükhet Ağabey.. Sağlığı, biraz da yaşlılıktan bozulup, ölene dek de yürüyüşlerini..
Subaydı ama, ruhu sporcuydu çünkü..
Necati Dayımın hemen ardından Nükhet Ağabeyi de yitirmek biraz ağır oldu ailemize ama, hayat bu işte..
Beni hüzün içinde mutlu eden.. İyi yaşadı.. Harika bir ailenin reisi olarak keyifle yaşadı.. Sürünmeden de öldü..
Bu aile seni unutmayacak Nükhet Ağabey!..