Eşitlik, güzel şey değil mi?. İlkeli gazeteci "Eşitlik Savaşçısı" olmalı değil mi?. Tamam ama, işin bir inceliği var. Felaket değil, güzelliklerde eşitlik için ortaya atılmalıyız.
"Şu niye tutuklanmıyor, o zaman" diye kötü örnek vermek iş değil.. Marifet "Şu bile tutuklanmıyor. Doğrusu da bu.. O zaman Can Dündar ve Erdem Gül niye tutuklu" demek..
"Deniz Seki'nin koğuşunda niye film çekildi. Çünkü yandaş kanal istedi" diye günlerdir devam eden çamur kampanyası sürdürmek iş değil..
Marifet!.. "Mahkumlar da insan.. Bakın bu iki günlük çekim sırasında kim bilir nasıl mutlu oldu, nasıl hayata döndüler.. Bu yaptığınız doğru, bu yaptığınız insancıl.. O zaman, Can ve Erdem'i de hücrede tutmayın.. Yazmaları ve gazetelerine göndermeleri serbest olduğuna göre niye daktiloları bile yok. Onlara da insancıl olun" demek.. Diyebilmek..
Ama biz fikir mücadelesini unuttuk.. Dostluğu, meslektaşlığı unuttuk.. İnsanlığı unuttuk. En insancıl konularda birleşmeyi bile unuttuk.
Çamur arıyoruz, her bahaneyle. Çamur bulamıyorsak, pastayı bile boka (Affedersiniz ama yaptığımızı daha iyi anlatamazdım.) bulayıp, onu atıyoruz.
Ne oldu bize, dostlar?.