Kız kardeşim Serpil'e bir mesaj attım dün sabah.. "Allah kavuştursun" diye.. Oğlu Ömer, gelini Başak, Torunu, benim sevgili Leylüşüm New York'a gittiler de, tatil için..
Tıklarken durakladım.. "Bana en son kim 'Allah kavuştursun' dedi" diye düşündüm.. Asırlar geçmiş olmalı ki, hatırlamadım.
Serpil'in mesajına ekleme yaptım.
"Yeni köye, eski adet.. Ne güzeldi onlar!.."
Gerçekten ne güzeldi.. 60'lı yıllar..
İstanbul'a gidiyorum gazeteye maç yazmak için. Cumartesi gece tren. Pazar öğleden sonra maç.
Pazar akşam tren. Yani pazartesi sabahı Ankara'dayım gene..
Dayımın oğlu, kuzen Necip her defasında Gar'a gelirdi beni uğurlamaya..
15 yaşında falan.. Tren yavaş yavaş hareketlenip hızlanır, Necip el sallardı, arkamdan.. Nasıl bir sıcaklık dolardı içime..
Hala unutmadığıma göre ne güzelmiş, değil mi?.