(Üstat Radi Dikici, Kudüs kadar Bizans'ta da büyük olaylara sebep olan Haçlı Seferleri'ni bir roman gibi anlatmaya devam ediyor.)

***
1099 yılında Kudüs ve Antakya, Urfa dahil tüm kutsal topraklar Latinler tarafından ele geçirildikten sonra her şey güllük gülistanlık olmamıştır. Önce kendi aralarında iktidar mücadelesine başlamışlardır. Zaman zaman Bizans'a, Danişmentlere ve Selçuklulara sataşmaları onlara çok kere pahalıya mal olmuştur. Özellikle Bizans'la olan ilişkilerinde, kendilerini güçlü hissettiklerinde bağlılık yeminini bir tarafa bırakmayı hep denemişlerdir. Ancak zorda kaldıklarında da Bizans'a sığınarak canlarını kurtarmışlardır. Geçen 45 yıl içinde yani 1144 yılına gelene kadar geçen bu süre içinde her şeye rağmen Latin hakimiyeti bölgeye yerleşmiş gibidir.
Tarihte çok sık görülen şeydir. Biri çıkar, en anlamsız bir zamanda öyle bir hata yapar ki, bütün dengeleri alt üst eder.
O sıralar Latin hakimiyetinin en zayıf noktası Urfa'dır (Edassa). İyi yönetilmediği gibi şehri savunmayı sağlayacak kadar yeterli güçleri yoktur. Bunu fark eden Musul ve Halep Emiri İmadettin Zengi, 1144 Aralık ayı başında Urfa'yı kuşatır. Şehir 1144 yılının Noel gecesi düşer. Savunma yapan güçlerin dışındaki tüm Latinler de kiliselerde Noel ayinine katılmışlardır. İmadettin Zengi ayrım yapılmadan herkesin kılıçtan geçirilmesi emrini verir.
Urfa'nın Müslümanların eline düşüşü ve Noel gecesi kiliselerin kan gölüne dönüşü ile ilgili haberler batıya ulaştığında müthiş bir infiale sebep olur. Adeta yer yerinden oynar. Bunun üzerine Papa III. Eugenius hemen yeni bir haçlı seferi için çağrıda bulunur. Ayrıca geçen 50 yıla yakın süre içinde I. Haçlı Seferi'yle kazanılan başarı unutulmamıştır. Ancak, Avrupa'da şartlar o ölçüde değişmiştir ki, artık eskisi gibi heves de kalmamıştır..
Fransa Kralı VII. Louis papanın çağrısına kendisine has nedenlerle olumlu bakanlardan biri olur.
Henüz 24 yaşında ve fevkalade dindar bir kişi olan VII. Louis, daha önce verdiği bir emirle binlerce kişinin diri diri yakılarak ölümüne neden olduğu için vicdan azabı çekmektedir. Ancak kurtuluşunun Kudüs'e giderek Holy Sepulchre Kilisesi'nde günah çıkararak, günahlarından arınmanın mümkün olacağına inanmasıdır. 1146 yazında İmparator I. Manuel Komnenus'a bir mektup yazarak Haçlı Seferi'ne çıkacağını duyurur. Aynen I. Haçlı Seferi'nde olduğu gibi, bir papaz da bu kez Almanya'da ortaya çıkar. Papaz Bernard o derece heyecan uyandırır ki, o heyecanın dalgasına kapılan Alman hükümdarı III. Konrad Mayıs 1147'de 20 bin kişiyle ilk yola çıkan olur.
Almanlar, aslında, disiplinin zor kurulabileceği bir kısmı hapis kaçkını serserilerden oluşan karma bir gruptur. Daha başlangıçta Bizans topraklarına giren bu grup, talan ve yağmaya başlarlar. Duruma Bizans birlikleri müdahale eder ve çıkan çatışmada belirli kısım serseri yok edilirse de iş işten geçmiştir. Yola devam eden Alman Haçlı grubu eylül ortalarında Konstantinople surları önlerine varır.
Çok geçmez, Fransızlar daha az sayıda, çok daha disiplinli askeri bir birlikle yola çıkarlar. Kral VII. Louis'in yanında Avrupa'nın en güzel kadını olan eşi Eleanor Aquitaine da da vardır.
Büyük güçlüklerle geçen yolculuktan sonra 4 Ekim günü onlar da Konstantinople surlarına varır.. Ancak imparator, surların dışında bulunan disiplinli yaklaşık 25 bin kişilik bir gücün tahtı için tehlike olduğunu da bilmektedir. Bunda haksız da değildir. Önce III. Konrad ve birlikleri hızla karşıya geçirilir. Hemen peşinden, imparatorun gayet sıcak karşıladığı VII. Louis ve Eleanor ve Fransız birlikleri, Bizans gemileriyle Anadolu yakasına taşınır. İmparator I. Manuel Komnenus, VII. Louis'yi, Kudüs yolunda Bizans bölgesini kullanması konusunda uyarır. Aksi halde Selçuklu süvari birlikleri karşısında ağır kayıplar vereceğini anlatır.
Peki, Haçlılar, Bizans İmparatoru'nu dinlerler mi?..
Haftaya!..