"Bir nesli tümüyle temizleyebilirsiniz. Evlerini, barklarını yerle bir edebilirsiniz. Gene de bir yolunu bulur ve geri dönebilirler.. Ama eğer tarihlerini, eğer kültür ve sanatlarını ortadan kaldırırsanız, o milleti hiç var olmamış gibi silebilirsiniz. Hitler'in istediği bu.."
Salı günkü köşemde, "Hazine avcıları" filmini anlatan yazım böyle başlıyordu. Bu lafların ne kadar gerçek olduğunu kanıtlayan bir olayı bugünlerde yaşıyoruz..
Tarihe şöyle bir bakın..
Kosovalar ve Varnalar'dan başlayarak Macarları kaç defa yendik, ezdik, sildik, süpürdük. Tüm topraklarını, tüm kentlerini nasıl ele geçirdik..
Şimdi bir de başlığımıza bakın..
Bugün İstanbul Macarların işgali altında..
Hem de öyle, silahla, askerle yapılan, yani gelip geçen işgallerden değil bu.. Kalıcı..
Çünkü onun silahı sanat!..
Bu hafta, hemen ayni günlerde İstanbul'da iki Macar Senfoni Orkestrası konserler veriyor, biliyor musunuz?. Ayni yıl, ayni ay değil.. Ayni hafta, ayni günlerde iki konuk Macar Senfoni Orkestrası..
Kültür Bakanımızın haberi var mı acaba?.
Ben, birinin bir konserini izledim salı gecesi İş Sanat'ta.. Binlerce teşekkür İş Sanat'a önce..
Macar Ulusal Filarmoni Orkestrası (Öteki Budapeşte Festival Orkestrası, Cemal Reşit Rey'de..) önce kemancı Baiba Skride'e eşlik etti..
Nasıl bir rüyaydı
Beethoven'in keman konçertosu.. Nasıl şurup gibi çalıyordu Baiba..
Avukat Tayfun yanımda oturuyor. "Hadi kalkıp gidelim. Bunun üzerine başka şey dinlenmez" dedim şaka yollu.. Şakası bile fazlaymış meğer..
İkinci yarıda Zoltan Kocsis'in şefliğindeki orkestra bir Dvorak 9/ Yeni Dünya Senfonisi seslendirdi ki, olmaz böyle şey.. Hele o dördüncü final bölümü.. O nefesliler, boruların coşkusu..
"Yaşasın Macaristan" diye haykırmak geldi içimden.. İçimden bağırdım da..
Siz hep gelin, hep işgal edin İstanbul'u olur mu?.