Nihan 'ın defilesine gittim, martılar niye ölüyor öğrendim..
Efendim pet şişe kapakları var ya.. Onları da her şey gibi denizlere atıyoruz ya.. Martılar denize pike yaparken, bu plastik kapakları balık sanıp yutuyorlarmış.. Yutunca da zehirleniyorlar.. Değil.. Yutunca bunlar midelerine gidiyor ve orada duruyor. Plastiğin yarı ömrü bin bilmem kaç yıl, aklımda kaldığı kadarı ile.. Yani çürümüyor, kuşun midesinde duruyor. Tokluk hissi ne?. Midenin dolu olması.. İçi pet kapaklarla dolu midesi yüzünden, zavallı martı kendisini tok sanıp, açlıktan ölüyor..
İstanbul Moda Haftası 2013'te Nihan Buruk'un giderek uluslararası duyulur olan markası NIAN'ın defilesinin adı "Plastikaos İlkbahar- Yaz 2014."
Plastik ve kaos'tan oluşan bir sözcük. Nihan, defilelerinde hep güncel sorunlara yönelen bir tasarımcı. Bu defa da plastiklerin yarattığı kaos benzetmesiyle, insanların git gide artan uyuşukluk hissinin yarattığı sahte tokluğa el atmış..,
Kumaşları, desenleri, renkleri ve tasarımlarının ana fikri bu.. Öyle anlatıyor.
Peki bana nasıl geldi?.
Söyleyeyim.
"Keşke genç olsaydım da, giyebilseydim" dedim, Nihan'ın erkek yaz kıyafetlerine bakarken.. Öylesine neşeliydi, hepsi.. Cıvıl cıvıl.. Rahat, başı boş..
Ben biraz tutucuyum aslında.. Bu ülkeye blucin ilk geldiğinde 30 yaşındaydım. "Genç işi" dedim ve giymedim .. Taa 38 yaşıma dek.. Holly ile Amerika'ya gittik. Orada kayın pederin de ayağında görünce ilk cinimi aldım.. Hâlâ durur ve hâlâ içine sığarım..
Yani demek istediğim "Keşke genç olsaydım" dediğime bakmayın, bu yaz bir sahil kentinde beni Nihan tasarımı ile görürseniz de şaşmayın..
Genç kız kıyafetleri de nasıl ama nasıl şirin..
Defilede beni şaşırtan şey, mankenlerin hiç de mankene benzemeyişleriydi. Hatta birlikte izlediğim Abdullah Avcı hocama " Bunları sokaktan mı toplamışlar" dedim. Öyleymiş meğer, iyi mi?. Nihan ilham aldığı ve "Hedef kitlem" dediği insanları podyuma çıkarma kararı vermiş. Uğurkan Erez de, "Sokak Çocukları sokakta buluşur, yürür ve sohbet eder" koreografisi yapmış, meğer..