Cemile Sultan Korusu'na ilk defa gittim, 1980'den beri içinde yaşadığım İstanbul kentinde..
Kandilli'de.. Sahilden tepeye doğru uzanıyor.. En tepede bir muhteşem Boğaz manzarası..
Yahu, bu İstanbul nasıl bir güzellikler kentidir ve biz nasıl bu güzellikleri çirkinleştirmek için yıllardır her şeyi yaptığımız halde hala güzeldir ve hala keşfedilmemiş güzellikleri vardır..
Koruya gene bir düğün için gittim..
Gene ağabeyim, daha doğrusu eşi Özay tarafından bir düğün..
Özaylar, yedisi kız, dokuz kardeşler maaşallah..
Geçen hafta sonu İzmir'de gidip ablası Özen'in oğlu Utku Uçal'ı, Funda'yla evlendirmiştik. Bu defa onlar İstanbul'a geldiler, gene ablası Nezihe'nin bu defa torunu Kuthan'ı Elif'le birleştirmek için..
Arka arkaya iki buruk düğün..
Ülkenin hali, en sevinçli günlerinde gençlerin bile coşmasını engelliyor..
Böyle bir cenneti yaşamak dururken, amipler gibi bölünmekle meşgulüz, durmadan "Öteki"ler yaratarak..
Durmadan öfkemize mağlup olarak..