Ankara'dan dönüyorum. Uçağa girerken sevgili dost Esin Maraşlıoğlu'na rastladım.. "Hayrola nerden" dedi.. "İzmir'den" dedim.. "Dün bu saatlerde İstanbul'dan İzmir'e uçuyordum.."
"24 saatte Türkiye turu gibi.. Acelen ne" dedi..
"Hayatı kaçıracak vaktim yok" dedim..
Ne yazık ki, bu vaktin hiç bir zaman olmadığını çok geç öğrendim.. Oysa daha 90'lı yıllardı, Sezen Aksu'nun muhteşem şarkısını, Müjdat Gezen'in kızı Elif (Nerelerde acaba) Rumeli Hisarı'nda insanın içine işleyen bir yorumla söylemişti kulağıma, gözüme, hem de kaç defa..
"A benim dilsiz dillerim a benim sessiz ellerim
Yakala saçından tut hayatı çevir yüzüne öp öp
Duruyorum vaktin seherinde
Değiştirdim takvimleri gece yok
Yüreğimin kuşları konmuş telgrafın tellerine
Neşesi gurbet selamlarından çok."
"Hayatı saçlarından yakalamak" kulağa hoş gelen şarkı sözlerinden ibaretti o zaman, benim için.. Sezen'in "Hayatı erteleme, yaşa" dediğini anlamam için daha 20 yıl geçmesi gerekti..
"Binler Senfonisi" için Ankara'ya koştum.. New York Filarmoni için İstanbul'a döndüm. Fazıl için İzmir'e uçtum.. Ankara Atatürk Lisesi gençleriyle buluşmak için Ankara'ya geçtim. Serpil'in Atölye sergisini de gezdim. We will Rock You müzikalini yakalamak için İstanbul'a döndüm. Siz bu satırları okurken gene Ankara'da olacağım.. İrek Muhammedov'u bir kez daha izlemek için..
Eğer yapabiliyorsan, yapacaksın..
Sağlığın yerindeyse, maddi, manevi imkânların varsa yapacaksın. Hayatı ertelemeyeceksin. Saçından yakalayacak, sımsıkı tutacak ve öpeceksin.
Çünkü o seni bıraktı mı bırakır.. Nerde, nasıl, ne zaman bırakacağı da hiç ama hiç bilinmez..
İzmir de, Ankara da muhteşemdi.. Ve de onları muhteşem yapan, izlediklerim değil, kimlerle izlediğimdi..
Güzelliği paylaşamıyorsanız yaşarken, yanınızdaki birisiyle, o kadar güzel olmaz..
Benimkiler muhteşemdi, çünkü yanımda kardeşlerim vardı.. İzmir'de ağabeyim Öcal.. Ankara'da Serpil ve Kemal..
Yarın Anneler Günü.. Anneler Günü yazım senelerdir hazır.. Bugün önceden bir şeyler daha yazmak istedim..
Anneme teşekkür, anneme minnet, anneme şükran duygularımı paylaşmak istedim sizinle..
Bana böyle kardeşler doğurduğu, bizi böyle bir sevgi dünyası içinde büyüttüğü için.. Bize birbirimizi sevmeyi öğrettiği için..
Kardeşlerimle bir arada geçirdiğim saatlerde işte, hayatı saçlarından yakaladım sımsıkı..
..Ve o kardeşleri ve bu hayatı bana veren annemi öptüm, öptüm, öptüm!..