Foto Maç'tan Bülent ve Sanal Sabah'tan Özge her hafta başı benimle spor sohbeti yaparlar.. Milli takımı sordular..
İki maç oynamıştı geçen hafta.. "İzlemedim" dedim.. "Çünkü bu benim takımım değil.."
Federasyon Başkanı, başkanı olduğu kendi kulübünü batırmış.
Mahkemelere düşürmüş.. Yukarının talimatlarını gerçekleştirmek şartı ile federasyonun başına geçmiş biri..
Takım kaptanı, bu ülke gençlerine örnek, milli forma verilecek son adam.. Ruhsal sorunları var. Öfkesini kontrol edemiyor. Her maç, önüne gelene, rakip, hakem, hatta kendi arkadaşı, hocası, saldırıyor.. Sonunda "Kanım onların renginde açar" dediği kulüpten de kovuldu, resmen.. Takım kalecisi, mafyöz.. Gazeteciye "Seni evinden aldırmazsam bana da adam demesinler, göt" diye bağıracak kadar (Sakın "Ö" yü kaldırıp yerine "." koymayın editörlerim.. Milli formayı emanet ettiğimiz kişi haykırmaya utanmıyor da, ben yazmaya mı utanacağım..
Bilinsin ne dediği..) mafya taklitçisi külhan..
Ve de o takımı yepyeni bir ruhla yeniden yaratmak (!) üzere gelen hoca, o ruhsal sorunluyu gene kaptan, o mafya bozuntusunu gene kaleci yapıyor ve olup bitenlere "Gık" demiyor.. Ölüm sessizliği..
Benim milli takımımın forması o kadar ucuz değil..
Bu federasyonun, bu hocanın takımı benim takımım değil..
Milli forma örnek futbolculara verilir..
Örnek futbolcu olmanın birinci şartı da, "Örnek insan" olmaktır..
Son zamanlarda her konuşmasının yarısını "Ahlak"a ayıran Başbakan'ın spor sayfalarından haberi yok mu?..