Serpil Gogen/Ankara

Bu Miro başka Miro.. Bir defa İspanyol değil,Türk.. Ressam değil, restoran.. Ankara'da, Oran'da yepyeni bir lezzet durağı.. Panora'dan biraz ötede.. Çok sade, çok şık, çok ferah.. Çıtır çıtır yanan şömine etrafına yerleştirilmiş rahat masalar.. Bir cephesi harika bir kış bahçesi.. Öteki cephe mutfak.. O müthiş yemekleri hazırlayan ekip camın ardında.. Hafif bir müzik, harika bir mönü..
Cem Suca, dünyanın önde gelen gastronomi merkezlerinden Lyon'da geçirdiği yılları Ankara'da böyle değerlendirmeye karar vermiş. İyi ki de vermiş! Fransa'dan Lübnan'a Akdeniz mutfağının en güzel örnekleriyle, Osmanlı ve Uzakdoğu'dan seçmeler.. "Biz yaptık oldu" türünden deneysel tadlar yok, gelenekler kaybolmamış.. Üstelik, altı ayda bir de sürprizlerle yenilenecekmiş.
O gece tattıklarımın altı ay sonra mönüde olmayacağını düşünmek bile istemedim, doğrusu.. Başlangıcı harika bir meze tabağıyla yaptık. Ege'den itibaren içinde yok yok. Sonra ana yemekler geldi, inanılır gibi değil!. Teriyaki soslu bonfile.. Bir yerlerde "teriyaki" ve "tiryaki" üzerine bir espri duymuştum. Doğru.. Bu sunuş ve bu kıvam tiryaki yapabilir.
Ayrıca, mönüde her yemeğin yanına bir de parantez açılarak şarap alternatifleri sıralanmamış mı? Ankara'da uzun zamandır yediğim en güzel yemeklerden biriydi. Bir vurgu da ekmekler için.. Kendileri yapıyorlarmış. Bence küçük bir ilaveyle, o harika ekmekleri yemeğe doyamayanlara pazarlamalılar. Söyledim de zaten..
Finali enfes bir Osmanlı peltesiyle yaptık. Portakallı elmasiye.. Bu arada "Miro" kelimesinin anlamını öğrendim. Latince'de "ilgi uyandıran" demekmiş.
www.mirorestaurant.com