Nebil'le Adana'da bir küçük hafta sonu geçirdik.. Nasıl güzel bir kent olmuş.. Nasıl yeşiller içinde..
İki tarafı yemyeşil bir bulvar.. Ortada üzerinde meyvaları ile turunç ağaçları.. Palmiyeler.. Böyle bir güzellik olmaz.. Bir Merkez Park.. İnanın New York Central Parkı kıskanır..
Üniversite kampüsü tam bir cennet..
Kendimizi Çukurova Üniversiteli, Yaşar Kemal Ağabeye Onur Ödülü verilen toplantıda tanıdığımız gençlere, Ceren, Esin, Mediha ve Melis'e emanet ettik. Programı onlar yaptıklar..
Akşam yemeğini Adana Barosu'nun çok şirin, çok sıcak bir yeri var, orda yedik.. Ali Usta'nın harika mezeleri ve yemeklerini daha da enfes yapan müzikti.. Hepsi üniversite öğrencilerinden kurulu Gurup Neveser.. Erdil, Mert, Mustafa, Sefa ve Emrah.. Ne güzel alaturka söylediler.. Zaman zaman duygusal romantik.. Zaman zaman coşturup oynatarak.. Udi Emrah haftaya askere gidiyormuş. Bitmiş okul.. Ama o gece kentte yoktu, kanuni Türker'le ekip gene tamamlanacak. Adana'ya yolunuz düşerse, çarşamba, cuma, cumartesi, Baro'ya uğrayın mutlak..
Ordan North Shields'e gittik.. Müthiş bir disko.. Tıklım.. Bir ara Rock çalmaya başladı DJ.. Nebil "Erkin Baba'dan, Teoman'dan yok mu" diyecek oldu.. "Burada Türkçe yasak" demezler mi?.. Adana'da Türkçe çalmayan disko..
Asıl güzellik ertesi sabaha kalmış meğer..
On gibi, Üniversiteye gittik gene.. Bir bina, öğrenci hobileri için kurulmuş, üniversiteyle beraber.. Bir salonda halk dansları, bir salonda şan, bir salonda koro, bir salonda resim, bir başkasında el işleri, ebru, aklınıza ne gelirse..
Bizim gençler korodoymış. Şükrü Hocadan izin alıp, bir köşeye oturdum. 23 Aralık'ta konserleri varmış, ona hazırlanıyorlar. Doyulmaz bir alaturka konseri oldu benim için..
Ordan doğru havaalanına.. Kalbim Adana'da kalarak..
Bu arada yaşadığım o acı Hilton deneyinden sonra, geri döndüğümüz eski göz ağrımız Seyhan'da ağırlamaya teşekkür, hepsi güleryüzlü o müthiş dostlara da selam!..