Kapının önünde Mehmet bekliyor.. Elinde açık bir şemsiye.. Şakır şakır yağmur yağıyor, arabadan kapmış gelmiş, ıslanmayalım diye..
"Çek onu" dedim.. Yağmurun altına bıraktım kendimi.. Kafamı da havaya çevirdim, yüzüme yağsın diye..
Yağmur Altında/ Singing in the Rain öyle havaya sokmuş beni.. Yahu gelirken, 35 yıldır yoklayan bel fıtığım azmıştı. Üç gündür zor doğruluyor, kız kardeşim Serpil'in kolunda TİM'in kulisinde zor adım yürüyordum. Şimdi yağmur altında dans adımları atıyorum.. Ne oldu bana?. Bu ne mucize iyileşmedir?.
İyileşmediğimi, kendimi öyle hissettiğimi eve gelince anladım, o ayrı..
Ama Yağmur Altında müthiş..
Kaç kez seyrettiğimi unuttuğum filmden sonra, ilk kez sahnede, hem de Türkiye'de müzikal olarak izlemek ne güzel.. Laurence Olivier ödüllü (İngiliz Tiyatro Oscarı) Tim Flavin ve Graeme Henderson, Gene Kelly ve Donald O'Connor gibi iki devin ölümsüzleştirdiği rolde, nasıl harika oynadılar inanmazsınız..
Şarkılar, danslar.. Finalde kıyamet koptu. Tüm seyirci ayaktaydı..
Özellikle bizim kuşak mutlak görmeli..
Oyun İngilizce. Sahne yanındaki ekranda alt yazıyla izleniyor.. İngilizce bilmeyen seyirci şaşı olma tehlikesinde.. Keşke operadaki gibi sahnenin altına, ya da üstüne yazma imkanı olsaydı.. Ya da..
Keşke seyirciye birer beyaz kağıtta iki perdenin ayrıntılı özetleri dağıtılsaydı, salona girerken.. O zaman gözleri sahnedeki enfes şovdan kaçırmaya pek gerek kalmazdı.