AYŞE Arman hasedi fena halde sürüyor.. Kimse alınmasın, kızmasın.. Ayşe'nin yazı dizisinden uzun sürdü, kıza saldırı dizileri..
Efendim, yaptığı iş basitmiş, kolaymış, herkes yaparmış.. Yahu niye yapmadın o zaman?..
Efendim üniversite kapısına niye dayanmamış?..
Yahu kız, militanlık falan yapmıyor. Bir davanın değil, bir durumun peşinde..
Sıkmabaşlılara bu, mini eteklilere o mahallede nasıl bakıyorlar?.. Yaşamış, yazmış, okutmuş, günlerce konuşturmuş.. Daha ne olsun?.
Gazetecilik işte bu.. Çatlayıp duracağına sen yapsaydın..
Ayşe'yi alkışlarken "Bak, Dubai'ye gideceğine bu ülkede kalsaydın, bu ülkede yaşayıp, bu ülke insanının nabzını elinde tutsaydın daha neler neler yapardın" demiştim.. Dubai'ye gitmesine karşı çıkmıştım ya o zaman..
Ömer'i tanıyorum. Başarılı bir işadamı ve yönetici.. Bu işini Türkiye dahil, dünyanın en köşesinde yapabilir.
Oysa Ayşe gazeteci.. Bu işi en iyi yapacağı tek yer var.. Türkiye!..
Biraz da feministlik yaparak "Keşke Ömer sana uyup da İstanbul'da kalsaydı" demiştim..
Ayşe eleştirimi yanıtlamış..
"Masa başı gazeteciliğine ben de karşıyım. Ama gözünü seveyim popomu her fırsatta kaldırmıyor muyum?: Orada bile buradaymış gibi çalışmıyor muyum?.."
Doğru.. Git gel başı dönüyor kızın.. İtirazım yok.. Ama burada kalsa, burada yaşasa, daha neler neler bulur, yaşar, yazar, ne gündemler yaratır, neler okuturdu bize..
Benim dediğim o..
Ama Ayşe'nin bir lafı var ki, ağzımı kapatıyor..
"Halksınız, kalsaydım daha iyi gazeteci olacaktım. Ama gittim mutlu bir kadın ve anne oldum.."
İşte burada akan bütün sular durur..
Mutlu olmak..
İnsanın doğumla kazandığı en vazgeçilmez hak budur.. İnsan haklarının en başında gelir.. İnsanların mutlu olma haklarına müdahale edilemez..
Mutlu bir kadın ve mutlu bir anne!..
Ayşe'nin mutluluk seçimine saygı duymam yetmez.. Alkışlarım da..
Ama kafamda da hâlâ bir soru var..
Ömer Ayşe'yi alıp Dubai'ye götüreceğine, Ayşe duruma el koyup yaşamlarını İstanbul'da kurdursaydı, "Mutlu bir kadın, mutlu bir anne ve mutlu bir gazeteci Ayşe, daha da mutlu olur muydu acaba?.."
Mutluluğun sonu yok çünkü!..
Tabii, bu sadece bir soru.. Ayşe derse ki, "Eldeki mutluluk, daldaki mutluluktan iyidir. Ben şimdi mutluyum işte, tamam mı?.."
Ben de derim ki.. "Tamam!.."